Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 409
Przy Górze Synaj
(52) Równe części krwi (połowa krwi i druga połowa – w. 6) nie wskazują na to, że wobec antytypicznego Ołtarza miała być użyta jedynie połowa zasługi ofiary i że jedynie połowa miała być użyta dla poręczenia za ludzi przed Bogiem i za Boga przed ludźmi, ponieważ przy każdej z tych dwóch rzeczy użyto całej zasługi. Jest to raczej typem na to, że dla obydwu podanych w typie celów zasługa ta została użyta całkowicie i równo. Pokropienie ołtarza krwią (wylał na ołtarz) jest typem faktu, że antytypiczny Ołtarz jest pokazany jako godny przyjęcia przez Boga dzięki przelanej krwi i jest w ten sposób przeznaczony do uznania składanych na nim poświęceń ludzi jako godnych przyjęcia przez Boga. Wlewanie krwi do czasz (wlał w czasze) wskazuje na fakt, że zasługa ta umieszczana jest w doktrynalnych naukach odpowiednich do użycia jej dla kropienia antytypicznej księgi i ludu, tzn. zasługa ta będzie wprowadzona do takich nauk, które stosując się do danego przypadku, z łatwością uczynią ją dostępną i skuteczną w jej podwójnym użyciu. Chrystus, Głowa i Ciało, wszystkim ludziom wyjaśni całą prawdę Tysiąclecia – prawdę Nowego Przymierza – szczególnie związaną z Boską sprawiedliwością, Prawem (wziął księgę … przeczytał ludowi – w. 7; Jana 1:9; 1Tym. 2:4; Obj. 22:17; Psalm 22:28; Izaj. 11:9; Ps.98:3; Izaj.29:18,24; 35:5; 40:5). W miarę poznawania prawdy na czasie klasa restytucyjna będzie obiecywać posłuszeństwo – podejmie poświęcenie. Na krótki czas pozornie uczyni to cały restytucyjny świat (rzekli: wszystko co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni; Psalm 22:28-30; 86:9; Izaj. 45:22,23; Filip. 2:10,11; Obj. 15:4). Lecz niektórzy wkrótce zmęczą się drogą świętości: świadomie i otwarcie pogwałcą obietnicę posłuszeństwa i poświęcenia, odmawiając dalszego posłuszeństwa – przede wszystkim dlatego, że w tym życiu zdeprawowali swe charaktery w sposób niemal niemożliwy do naprawy (Mat. 23:33), w wyniku czego po stu latach próby pójdą na wtórą śmierć (Izaj. 26:9,10; 65:20).
(53) Werset 8 jest typem pieczętowania Nowego Przymierza. Pamiętajmy uwagę z przedostatniego akapitu o tym,