Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 415
Przy Górze Synaj
(Aaron i Chur są z wami; kto by miał sprawę jaką, niech idzie do nich). Powodem, dla którego Apostołów zaliczamy tutaj do antytypicznego Jozuego i ograniczamy do antytypicznego Aarona jest to, że miejsce akcji tych rzeczy rozpoczyna się od Żniwa Wieku Żydowskiego, pierwszego z sześciu okresów (sześć dni – w. 16). Powodem, dla którego Posłannika Laodycei zaliczamy do antytypicznego Jozuego i ograniczamy do antytypicznego Chura jest to, że miejsce akcji obejmuje tutaj okres Laodycei (dzień siódmy).
(57) To właśnie na początku okresu efeskiego (29-69 r.) Jezus w czasie pierwszych trzech i pół roku wstępował do Boskiej natury przez uczynienie Swego powołania i wyboru pewnym, zajmując Swe miejsce w stanie Królestwa. Jego wstępowanie zakończyło się w zmartwychwstaniu, wniebowstąpieniu i uwielbieniu (Mojżesz wstąpił na górę – w. 15). Lecz stan Królestwa pozostałej części klasy Królestwa – Ciała Chrystusa – był zakryty przed wzrokiem ludzi, a nawet przed większością członków Ciała, różnymi formami ucisku otaczającymi klasę Królestwa w stanie embrionalnym. Ucisk ten obejmuje wszelkie cierpienia, jakie spotykają klasę Królestwa w jej embrionalnym stanie (obłok zakrył górę). Lecz pomimo tego ucisku chwała doskonałego charakteru Boga – w którym doskonała mądrość, moc, sprawiedliwość i miłość są ze sobą doskonale zharmonizowane i w tej harmonii dominują nad Jego innymi uczuciami i łaskami charakteru – pozostawała nad tą częścią klasy Królestwa (Jezusem), która wstąpiła do Boskiej natury i stanu Królestwa, jak również nad tą częścią klasy Królestwa (Kościołem), która nie była jeszcze w Boskiej naturze ani w stanie Królestwa (mieszkała chwała Pana na górze Synaj [ostry, szpiczasty] – w. 16). Nad Głową klasy Królestwa mieszkała ona nieprzyćmiona i niezmniejszona, dając Jezusowi prawdę na czasie, którą udzielał Kościołowi, i umożliwiając Mu we wszystkich sprawach pozostawać doskonałym odbiciem Boskiego charakteru w Jego dziele wykonywania, objawiania i prowadzenia.