Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 418
Przy Górze Synaj
Z pewnością nasze rozważanie 2Moj. 15:22-24:18, a szczególnie 2Moj. 19-24 całkowicie dowodzi, że Nowe Przymierze nie należy do Wieku Ewangelii, lecz do Tysiąclecia. Wersety 12-18 przechodzą od ustanowienia Nowego Przymierza w Tysiącleciu z powrotem do Wieku Ewangelii i niewątpliwie są odpowiednim wprowadzeniem do obrazu Przybytku Wieku Ewangelii, który przedstawiony jest w większości pozostałej części 2Moj.
(60) Między opisem instrukcji dotyczącej budowy Przybytku i jego sprzętów, a opisem jego rzeczywistej budowy znajdują się historie zapisane w 2Moj. 32-34, które omówimy, zanim w oparciu o 2Moj. 25-40 przejdziemy do Przybytku. Ponieważ omawiamy antytypy Wieku Ewangelii, a nie antytypy Żniw, opis 2Moj. 32, który według 1Kor. 10:7 wypełnił się w drugim przesiewaniu Żniw (czerwiec 36 – październik 39 r. oraz czerwiec 1881 – październik 1884 r.), według obrazu Wieku Ewangelii (Żyd. 3:1-4:8, porównane z obrazem przesiewań Żniw, ponieważ Żniwa i okres Interim są równoległościami nie w czasie, lecz w wydarzeniach) okazuje się mieć swój antytyp w drugim okresie Interim – okresie pergameńskim – tak jak widzieliśmy, że pierwsze z przesiewań Żniw również miało równoległe wypełnienie w Interim – w okresie smyrneńskim. Fakty Interim dowodzą, że w każdym z pięciu jego okresów było jakieś przesiewanie, odpowiadające w kolejności i charakterze każdemu z pięciu przesiewań Żniw. Widzieliśmy już, że przesiewanie Wieku Ewangelii przeciwko okupowi miało miejsce w okresie Smyrny (E 9, 7-86) i odpowiadało pierwszemu przesiewaniu w każdym ze Żniw (kwiecień 33 – październik 36 r. oraz kwiecień 1878 – październik 1881 r.). A zatem według zacytowanych wyżej tekstów 2Moj. 32 miała swój antytyp w Wieku Ewangelii, w okresie pergameńskim – 313 do 799 r. Porównanie wydarzeń zapisanych w 2Moj. 32 oraz odstępstw i przesiewań w latach 313 do 799 w każdym szczególe wykaże, że związek między wydarzeniami z 2Moj. 32,