Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 419
Przy Górze Synaj
a tymi odstępstwami i przesiewaniami w okresie pergameńskim jest związkiem typu i antytypu, tak jak uczą wyżej podane teksty.
(61) Nadzieją czasów apostolskich był powrót naszego Pana i zabranie do domu Jego Oblubienicy, a następnie ustanowienie Królestwa Tysiąclecia i błogosławienie przez nie wszystkich rodzin, rodzajów i narodów ziemi (1Moj. 12:3; 22:18; Dz. 3:25). Kościół gorliwie wyglądał i wyczekiwał Jego powrotu, ponieważ otrzymał nakaz oczekiwania na Niego przez okres dzielący Jego obydwa adwenty, choć nie powiedziano mu, jak długi będzie to czas. Nie wyobrażał on sobie oczywiście, że będzie to trwało tak długo. Minął czas Żydowskiego Żniwa, a On nie wrócił; minęło niemal 250 lat okresu Smyrny, a On wciąż nie wracał. Jego pobyt w niebie bardzo się przedłużał i ci mieniący się być ludem Bożym doszli do wniosku, że zwleka On ze Swym drugim przyjściem przez pozostawanie w niebie (gdy lud widział, że Mojżesz opóźniał zejście z góry – w. 1 ). Na samym początku okresu pergameńskiego na całym obszarze chrześcijaństwa zgodnie (zgromadził się) zaapelowali do hierarchii i kapłanów (Aarona – oświecenie), by ożywili się i dali im coś wspaniałego w zamian za oczekiwane Królestwo (wstań, uczyń nam bogów), by przygotowali dla nich drogę (pójdą przed nami). Mówili, że chociaż Jezus wyprowadził ich z niewoli grzechu i błędu w królestwie szatana (wyprowadził z ziemi egipskiej), nie wiedzą, co sądzić o Jego miejscu pobytu, stanie i o tym, że nie wraca (nie wiemy co się stało z owym Mojżeszem). Hierarchia i kapłani (Aaron – w. 2) polecili im uczynić to, co było pogwałceniem Boskiego rozumienia Słowa Pana, ponieważ oznaczało rezygnację z prawdy i skażenie błędem (zdejmijcie [w angielskim: połamcie – przypis tł.] złote kolczyki) nauk wyznawanych przez ich kościoły (żony) i ruchy (synów) oraz ich władze i zalety (córki); kazano też im poddać ich zrozumienie tych spraw pod kontrolę hierarchii i kapłanów (przynieście). Zrobili tak, jak im kazano (cały lud … do Aarona – w. 3). Hierarchowie i księża odebrali spod ich kontroli (z ich rąk – w. 4) właściwe zrozumienie nauk (przyjął je) i poddali pod swą kontrolę,