Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 423
Przy Górze Synaj
uczynił wobec Boga w Swej miłości (Abrahamowi – w. 13) oraz wobec Chrystusa (Izaakowi) i Kościoła (Jakubowi), którzy służą Bogu w sprawiedliwości (słudzy), wobec których Bóg w Swej sprawiedliwości przez Przymierze Potwierdzone Przysięgą (przysiągłeś) zobowiązał siebie do rozwinięcia nasienia duchowego (gwiazd niebieskich) oraz nasienia ziemskiego (tę ziemię dam nasieniu waszemu i odziedziczą ją na wieki). Tak więc wstawiennictwo Jezusa obejmowało trzy powody, aby Bóg zachował Swój lud: (1) Jego zasługę i służbę wyzwalającą lud Boży; (2) Boski charakter jako niezasługujący na zarzuty ze strony złych; (3) Boskie Przymierze Potwierdzone Przysięgą. Jego wstawiennictwo było rzeczywiście potężne i skuteczne (użalił się – w. 14). Jezus przestał wstawiać się w niebie za Swój błądzący lud (Mojżesz odwrócił się – w. 15) i z prawdą na temat pozostających w Jego mocy dwóch zbawień (dwie tablice świadectwa) zwrócił uwagę na służbę na ziemi, dotyczącą aktualnej sytuacji (zszedł z góry). Gdy objawiał tę prawdę w Żydowskim Żniwie, została ona wyraźnie przedstawiona jako obejmująca dwa zbawienia: wysokie powołanie i restytucję; ta ostatnia w sposób poczytany działa obecnie w usprawiedliwieniu z wiary (zapisane z obu stron). Prawdy te zostały wtedy podane z naciskiem i wyraźnie (z jednej i drugiej strony). Sam Bóg zaplanował tę dwojaką prawdę (dzieło Boże – w. 16) i sam opisał te dwa zbawienia (pismo Boga).
(65) Członkowie gwiezdni okresu pergameńskiego jako polemiści (Jozue – Jehowa jest zbawieniem – w. 17), po przeanalizowaniu tej agitacji (usłyszał hałas), w ruchu niewiary Wieku Ewangelii dostrzegli jedynie spory. Byli oni bowiem zaangażowani w liczne polemiki: np. tacy bracia jak Ariusz z Aleksandrii, który sprzeciwiał się błędom o Chrystusie jako współwiecznym, współistotnym i równym z Ojcem, jak Macedoniusz z Konstantynopola, który walczył przeciwko osobowości Ducha Świętego oraz jego współistotności i równości z Ojcem i Synem, jak Jowinian z Rzymu, który zmagał się z formalizmem, życiem w zakonach, ascezą,