Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 427
Przy Górze Synaj
a następnie obalić (zabijajcie) ich najbardziej bliskich błądzicieli (brata), mniej bliskich błądzicieli (przyjaciela) oraz pozostałych znanych im błądzicieli (bliźniego). Wykonywali to zgodnie z nakazem przy każdym nowo powstającym błędzie (uczynili synowie Lewiego – w. 28), obalając twórców błędów i ich głównych współpracowników, którzy byli utracjuszami koron i usprawiedliwionymi z wiary (poległo około trzech tysięcy mężów). Wnioskujemy, że chodzi o utracjuszy koron i usprawiedliwionych na podstawie tysięcy zawartych w liczbie 3000. Jako utracjusze koron byli oni przyszłymi Lewitami Epifanii, natomiast pozostali – rzeczywistymi Lewitami Wieku Ewangelii, a wszyscy oni składają się z trzech grup, na co wskazuje liczba trzy w 3000, natomiast tysiące są wielokrotnością liczby 10 i oznaczają natury niższe od Boskiej, tzn. duchowe i ludzkie. To, że byli oni wybitnymi twórcami błędu i ich głównymi zwolennikami wynika z faktu nazwania ich mężami (mężów). Nasz Pan napominał bowiem członków gwiezdnych, ich szczególnych i innych pomocników do całkowitego zajęcia się w tym czasie sprawami Pana (poświęćcie ręce swoje dziś Panu – w. 29), nawet gdyby miało to być skierowane przeciwko tym, których oni rozwinęli (synowi), czy też bliskim przyjaciołom, którzy opowiedzieli się po stronie błędu (bratu). Takie postępowanie miało im przynieść w tym czasie szczególne Pańskie błogosławieństwo (aby wam dane było dziś błogosławieństwo). Chociaż rozkazał bez litości obalać błądzicieli, w innym zakresie (nazajutrz – w. 30) Swego dzieła Jezus przez Swych rzeczników głosił ludziom pokutę (wyście zgrzeszyli grzechem wielkim), a jako zachętę do pokuty zapewniał ich, że użyje Swego urzędu Orędownika (wstąpię do Pana), by zadośćuczynić za ich grzech (przebłagam go za grzech wasz).
(68) Tak więc Jezus przystąpił do tej części Swej służby (wrócił do Pana – w. 31) i wyznał grzech ludu, nie ukrywając jego prawdziwej istoty (zgrzeszył, bo sobie uczynili bogów ze złota), lecz prosił o przebaczenie dla nich (odpuść grzech ich – w. 32).