Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 428
Przy Górze Synaj
Przez członków gwiezdnych posunął się nawet do poproszenia, że jeśli Bóg nie może przebaczyć (jeśli nie), niech przyjmie Jego rezygnację z przewidzianego w Boskim planie Jego urzędu w członkach gwiezdnych i niech będą wymazane (wymaż mię z księgi swojej) przewidziane tam Jego czynności urzędowe w nich. Jehowa odpowiedział, że ci, którzy tak bardzo zgrzeszyli, zostaną usunięci ze swych miejsc w tym planie, tzn. stosowni członkowie Maluczkiego Stadka stracą swe oficjalne stanowisko w Maluczkim Stadku i zostaną przeniesieni do stanowisk utracjuszy koron; niektórzy utracjusze koron stracą swe stanowisko i staną się członkami wtórej śmierci; niektórzy usprawiedliwieni utracą swe oficjalne stanowisko i przejdą do obozu, a niektórzy obozowcy zostaną usunięci z obozu do pogaństwa (kto zgrzeszył, tego wymażę z księgi mojej – w. 33). Jehowa jednak polecił naszemu Panu nadal prowadzić lud Boży do niebiańskiego Kanaanu (idź, prowadź ten lud, dokąd ci kazałem – w. 34), zapewniając Go, że Jego Duch, Słowo i opatrzność będą z Nim przez całą drogę, przygotowując każdy następny krok (Anioł mój pójdzie przed tobą). W Swej sprawiedliwości Bóg oświadczył jednak, że w słusznym czasie ukarze samowolę tego ludu (w dzień nawiedzenia nawiedzę ten grzech ich). Częścią tej kary było nawiedzenie przez Boga czynicieli zła przesiewaniami, które zaślepiły i pozbawiły ich umysły trzeźwego myślenia, odłączając wielu od społeczności (pokarał lud – w. 35). Stało się tak z powodu wielkiej nikczemności hierarchii, księży i współpracujących z nimi ludzi tworzących wyznaniowy obraz fałszywych doktryn i praktyk (cielca). Historia czasów od 313 do 799 r. oczywiście potwierdza wielość trapiących błędów w doktrynie i praktyce oraz wynikające z nich powszechne spory i przesiewania wśród wyznaniowych chrześcijan. Wtedy to bowiem kościół grecki został podzielony na główne sekty i właśnie wtedy zostało zasiane nasienie, które następnie wzeszło i rozwinęło się w niewielki pęd, po czym rozrosło się w pełni dojrzałą i zgubną roślinę podziału między kościołem greckim a rzymskim. Pomimo licznych rozerwań w społeczności okresu pergameńskiego