Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 433
Przy Górze Synaj
jeśli wysiłkom prowadzenia ludu do antytypicznego Kanaanu nie będzie towarzyszyć Jego szczególna łaska dla Niego w nich (jeżeli oblicze twoje nie pójdzie z nami). Nasz Pan w członkach gwiezdnych nadal ujmował się za ludem przed Bogiem, by szczególna Boska łaska, spoczywająca na Nim, mogła być rozpoznana jako łaska dla Niego działającego w nich i w ludzie jedynie wtedy, gdy Bóg będzie towarzyszył im Swym Duchem, Słowem i opatrznością (po tym, że pójdziesz z nami – w. 16) i gdy On w członkach gwiezdnych i ludzie Bożym zostanie uznany za odrębnego i różnego od wszystkich innych ludzi (oddzieleni ja i lud twój od każdego ludu na ziemi). Powinniśmy zauważyć, że aby uzyskać łaskę dla błądzącego ludu Bożego Jezus bardzo taktownie utożsamia ich z Sobą i Swymi członkami gwiezdnymi pomimo ich odstępstw, a to wszystko po to, by zdobyć dla nich szczególną Boską łaskę. Jakiego mądrego, kochającego i skutecznego Orędownika mamy u Ojca (1Jana 2:2)! Orędowanie to podane w typie w wersetach 12-16 było skuteczne, ponieważ Bóg oprócz pożądanego przebaczenia z 2Moj. 32:30-34 (także – w. 17) osobiście obiecał błogosławieństwa (tę rzecz uczynię). Powodem, jaki podaje Bóg, jest przede wszystkim sam Jezus, który uzyskał bardzo szczególną Boską łaskę nie tylko dzięki Swej ludzkiej zasłudze, lecz także dzięki nowemu stworzeniu, charakterowi i urzędowi; po drugie, są nim także Jego członkowie gwiezdni, którzy dzięki Jego zasłudze i swej wiernej służbie uzyskali Jego szczególną łaskę (gdyż znalazłeś łaskę i znam cię z imienia).
(73) Zauważmy również, że we wstawiennictwie z wersetów 12-16 do Jezusa dołączyliśmy członków gwiezdnych. Powodem tego jest fakt, że niektóre z wypowiedzianych i sugerowanych tam rzeczy nie mogą być przypisane Jemu samemu, lecz Jemu działającemu w członkach gwiezdnych, co pokazaliśmy w E 9, 93 (7)-133 (43). Dla przykładu: Nie możemy powiedzieć o naszym Panu, że Bóg powiadomił Go o udzieleniu Mu pomocnika w postaci Swego Ducha, Słowa i opatrzności (w. 12) dopiero w czasie między końcowym etapem okresu pergameńskiego