Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 439
Przy Górze Synaj
Wybacza ona błąd (nieprawość), złe uczynki (występek) i dziedziczone zło (grzech). Nie uczyni tego jednak nie licząc się ze sprawiedliwością, która domaga się zapłacenia kary (nie usprawiedliwiający winnego), ponieważ by przebaczyć, sprawiedliwość musi otrzymać zadośćuczynienie, którym jest przejęcie przez Chrystusa kary grzesznika, przykrycie Jego zasługą jego grzechów i stanie się jego sprawiedliwością. Poprzez prawa dziedziczenia Boska sprawiedliwość karze za grzechy przodków przez bezpośrednie skutki sięgające trzeciego i czwartego pokolenia (nawiedzający winę ojców w synach i wnukach do trzeciego i czwartego pokolenia). Przy tak wspaniałej manifestacji Boskiego charakteru, pokazanej w prawdzie Laodycei, Jezus, reprezentowany w członkach gwiezdnych, na każdym etapie jej odsłaniania od razu (śpiesznie – w. 8) odczuwał i wyrażał głęboką cześć (pochylił się aż do ziemi) i pełnił odpowiednią służbę (złożył pokłon). Następnie Jezus w członkach gwiezdnych Laodycei modlił się, by Bóg zamieszkał w Jego ludzie Paruzji i Epifanii (niech idzie w pośrodku nas – w. 9) uzasadniając udzielenie tej łaski po pierwsze tym, że uzyskał On w Swych członkach gwiezdnych łaskę u Niego (znalazłem łaskę), pomimo tego, że lud Boży Paruzji i Epifanii w swych mniej wiernych członkach winny był uporu (twardego karku); po drugie tym, że Bóg wybaczył im ich błędy (nieprawość) i grzechy (grzech); po trzecie tym, że Bóg uczynił ich Swym szczególnym skarbem (dziedzictwem).
(78) Bóg oznajmił ponadto naszemu Panu działającemu w członkach gwiezdnych Laodycei, że daje im prawdę paruzyjną i epifaniczną (przymierze – w. 10). Oświadczył także, że w tych dwóch okresach, przy współpracy Chrystusa, dokona wspaniałych dzieł – w Paruzji dokona zżęcia pszenicy oddzielonej od kąkolu i zwiąże kąkol, a w Epifanii spali go, oddzieli Maluczkie Stadko od Wielkiej Kompanii, rozwinie Wielką Kompanię oraz Młodocianych Godnych jako klasy, obali królestwo szatana i wyzwoli Kościół, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych (cuda, jakie się nie działy po całej ziemi i u żadnych narodów). Na koniec, Bóg zapewnił Chrystusa