Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 440
Przy Górze Synaj
w tych dwóch członkach gwiezdnych, że cały Boży lud Paruzji i Epifanii otrzyma zrozumienie Jego wspaniałych dzieł (cały lud ujrzy dzieło Pana), także i ci spośród nich, wśród których działał nasz Pan w tych dwóch członkach gwiezdnych (wśród którego przebywasz). Przez moc Jezusa te Boskie dzieła u niektórych wzbudzają cześć, u innych strach (straszne będzie to, co Ja z tobą [przez ciebie] uczynię). W wersetach 11-26, z wyjątkiem wersetów 16, 24, Bóg powtarza to, co już w 2 Moj. poprzednio podał. Tak więc przy każdej powtarzającej się wypowiedzi nie będziemy powtarzać jej tutaj, lecz odsyłać naszych czytelników do poprzednich wyjaśnień. Powyżej wyjaśniliśmy wszystkie, z wyjątkiem trzech, powtarzające się oświadczenia z 2 Moj. 23. Jedno z tych trzech można znaleźć tam, gdzie omawialiśmy 2Moj. 20:23, a dwa pozostałe tam, gdzie omawialiśmy 2 Moj. 13:12,13. Werset 11 został uwzględniony w wyjaśnieniu 2Moj. 23:23; werset 12 – 23:12,15; werset 13 – 23:24; werset 2moj 34:14 – 23:13; werset 15 – 23:32,33. Ponieważ werset 16 nie został wcześniej wytłumaczony, uczynimy to teraz. Lud Boży nie miał przyjmować urzędowych władz (córek – w.16) w pogańskich i innych fałszywych religiach ani łączyć ich ze swymi własnymi ruchami (synami), ponieważ te władze byłyby sprawowane nieprawnie z powodu postępowania według ich fałszywych nauk i praktyk (za ich bogami), przez co wprowadziliby w błąd ruchy ludu Bożego (ich bogami). Werset 17 został wyłożony w wyjaśnieniu 2 Moj. 20:23; werset 18 – 23:15; werset 19 – 13:12; werset 20 – 13:13; werset 21 – 23:21; werset 22 – 23:16; werset 23 – 23:17. Znaczna część wersetu 24 nie została poprzednio wyjaśniona, dlatego uczynimy to tutaj. Bóg zobowiązuje się przy współpracy Swego ludu (przed tobą – w. 24) umożliwić mu pokonanie wszelkiego zła, pleniącego się w ich cielesnym umyśle, sercu i woli (wypędzę narody) i udzielić im rozwoju umysłu, serca i woli (rozszerzę granice twoje). Miał również sprawić, by nikt nie próbował posiąść ich rozwoju w sferze prawdy i jej ducha (nie będzie pożądał nikt ziemi twojej), w doświadczaniu przez nich usprawiedliwienia jako antytypicznej Paschy, spłodzenia z Ducha jako antytypicznej Pięćdziesiątnicy