Epifaniczny tom 11 – rozdział 7 – str. 474
Przybytek Wieku Ewangelii
ani dwunastu głównych łask (kamieni napierśnika) itp., gdyż są to rzeczy, których udziela Bóg, nie my. Antytypiczną ofiarą podnoszenia jest natomiast wszystko to, co poświęciliśmy, co posiadamy jako ludzie i co jest używane w służbie na rzecz tego, co udziela Bóg. Tak więc wszystko, co mamy jako ludzie, jest przydatne Bogu dla antytypicznego Przybytku i jego sprzętów – dla Boskich spraw (złoto – w. 3), prawdy (srebro), spraw usprawiedliwionych ludzi (miedź), a także spraw wierności (fioletowa [wg Rotherhama niebieska; we wszystkich następnych przypadkach wystąpienia tego koloru w tym tomie będziemy go oddawali jako niebieski, gdyż to właśnie on jest uznanym symbolem wierności – przypis tł.] purpura – w. 4), królewskiego stanu (czerwona purpura), ofiar za grzech (karmazyn), nowych stworzeń (bisior), usprawiedliwionego człowieczeństwa (sierść kozia), okupu (skóry baranie czerwono farbowane – w. 5), naszego człowieczeństwa widzianego przez świat (skóry borsucze [fok]), naszego upadłego człowieczeństwa (drzewo sytym, akacjowe), ducha zrozumienia (oliwa do świecenia – w. 6), głównych wartości (prawdy, zrozumienia, wiedzy, taktu i znajomości) Ducha Świętego (wonności do olejku namaszczania), wybornych ludzkich zdolności (wonne kadzidło), nauk Przymierza Abrahamowego i Nowego (kamienie onyksowe – w. 7) oraz dwunastu głównych łask (kamienie do osadzenia w naramienniku i napierśniku). Używając w związku z tymi sprawami wszystkiego, co posiadali jako ludzie, Jezus i Kościół rozwijają Przybytek Wieku Ewangelii i jego sprzęty dla Boga, jako Jego miejsce mieszkania wśród duchowego Izraela (uczynią świątynię, abym zamieszkał – w. 8), wśród ludu Bożego (pośród nich). Lud Boży ma rozwijać Kościół i jego wszystkie sprzęty według planu, jaki Bóg miał pokazać Jezusowi (według wzoru Przybytku i wszystkich jego sprzętów, które ci pokażę; tak uczynicie – w. 9).
(4) Na ile zdołaliśmy stwierdzić, nasz Pastor nigdzie nie wyjaśnił antytypu dwóch kamieni onyksu osadzonych na naramiennikach efodu. Wskazał nam jednak, że efod jest typem dwóch wielkich przymierzy – przednia część Przymierza Abrahamowego, a tylna – Nowego Przymierza. Te dwa kamienie onyksu wskazują zatem na coś związanego z tymi dwoma przymierzami.