Epifaniczny tom 11 – rozdział 7 – str. 492
Przybytek Wieku Ewangelii
Najmniej zdolni z trzech wyżej wymienionych klas mądrze, szczerze (biegłe – w. 25) i skutecznie pracowali (rękami swymi przędły) nad najłatwiejszymi kwestiami dla Kościoła i ofiarowali (przynosiły) rzeczy odpowiednie i przydatne przede wszystkim dla wierności (niebieska purpura); po drugie, królewskości (czerwona purpura); po trzecie, ofiar za grzech (karmazyn); i po czwarte, dla spraw stanu nowych stworzeń pokazanych w zasłonach i ofiarniczych szatach kapłanów (bisior). Ta sama grupa tych drogich braci mądrze i szczerze (serce ich umiejętne – w. 26) wypracowywała i ofiarowała rzeczy przystosowane i przydatne dla usprawiedliwionego człowieczeństwa Kościoła (przędły sierść kozią). Najzdolniejsi bracia – Jezus, członkowie gwiezdni, ich szczególni pomocnicy i inni generalni słudzy prawdy (przełożeni – w. 27) – składali ofiary w sferze rzeczy przystosowanych i pożytecznych, po pierwsze, dla Boskich prawd i ich odnośnych łask zawartych w Przymierzu Abrahama i Nowym (kamienie onyksowe do efodu); a po drugie, dwunastu głównych łask Kościoła, z których każda była szczególnie pokazana w odpowiednim pokoleniu (kamienie do napierśnika). Po trzecie, ofiarowali rzeczy przystosowane i pożyteczne dla mądrości i zrozumienia, rady i mocy, znajomości i bojaźni Pańskiej (rzeczy wonne – w. 28; 30:22-24; Izaj. 11:2); po czwarte, dla ducha zrozumienia w celu oświecania prawdą (oliwa do świecenia); po piąte, dla nowej woli i zdolności duchowych w każdym organie mózgu, napełnionym mądrością, mocą, sprawiedliwością i miłością (olej namaszczania); i po szóste, dla wybornych zdolności ludzkich – w przypadku Jezusa rzeczywiście doskonałych, a w przypadku Kościoła w sposób poczytany (wonne kadzidło). Tak więc wszyscy poświęceni złożyli Bogu dobrowolną ofiarę (synowie Izraela ofiarę Panu – w. 29), i to każdy z nich – wielcy i mali – którzy dobrowolnie i chętnie (ochotne serce), z wszystkiego, co mieli, przynosili rzeczy niezbędne do ogólnej pracy (przynosili na robotę), tak jak Bóg nakazał przez Jezusa (rozkazał Pan Mojżeszowi).
(20) Ponieważ przy wyjaśnianiu 2Moj. 31:1-6 omówiliśmy rzeczy podane w formie nakazu,