Epifaniczny tom 11 – rozdział 7 – str. 493
Przybytek Wieku Ewangelii
powtórzone w stwierdzeniu wersetów 30-35 i przedstawione jako fakty w 2Moj. 36:1, 2 – pominiemy te wersety obecnie i nasze rozważania będziemy kontynuować od 2Moj. 36:3. Wszyscy słudzy prawdy – Jezus (Besaleel), członkowie gwiezdni (Acholiab) i ich pomocnicy (każdy zręczny mąż) – otrzymali od Jezusa jako Boskiego Wykonawcy wszystkie rzeczy poświęcone przez lud Pana jako dostosowane i przydatne do budowy antytypicznego Przybytku (wzięli podarki, które przynieśli synowie izraelscy na robotę ku usłudze świątnicy, aby ją wykonać – w. 3). Przypadki takiego poświęcenia występowały przez cały Wiek, przy wszystkich stosownych okazjach (przynosili dary każdego rana). Lecz począwszy od br. Russella w scenie z togą w początkowym okresie Epifanii i kontynuując poprzez wydanie i rozpowszechnianie Dokonanej tajemnicy (1917) (przez co przede wszystkim słownie został ogłoszony koniec wejścia do wysokiego powołania, i wraz z uwierzeniem w tę myśl przez przyjmujących ją i postępujących zgodnie z nią (Obj. 16:17), łącznie z braćmi Epifanii, którzy uczynili podobnie, rozpoczynając swoją część pracy na wiosnę 1918) – narastająco postępuje dzieło składania przez symbolicznych budowniczych raportu naszemu Panu o zamknięciu wejścia do wysokiego powołania. Raport ten częściowo składany jest słownie, a częściowo czynem – przez zaprzestanie szukania nowych kandydatów do wysokiego powołania (zeszli się zręczni … i rzekli do Mojżesza … daleko więcej lud przynosi, niż potrzeba – w. 4, 5). W ten sposób dokonało się nakazane przez Boga dzieło budowy Przybytku Wieku Ewangelii.
(21) Dziełem Pana, postępującym od tego czasu, jest budowa Przybytku Epifanii, co miało swój początek w powołaniu Młodocianych Godnych, począwszy od 1914 roku, i co jest kontynuowane w pracy z Wielką Kompanią w celu przygotowania jej na wieczerzę weselną, a koniec tej budowy nastąpi w latach 1954-1956, gdy obydwie te klasy zostaną zakończone w znaczeniu ich odnalezienia i przyprowadzenia do prawdy (Obj. 22:11), lecz nie w znaczeniu całkowitego przygotowania ich do stanowisk w Tysiącleciu. Przybytek Epifanii będzie więc trwał jeszcze przez nieokreśloną liczbę lat po roku 1956, choć właśnie wtedy zostanie zakończony.