PRZYBYTEK WIEKU EWANGELII

(dokończenie)
2 Moj. 38:21-40:38

DALSZE SZCZEGÓŁY LICZBOWE – ŚWIĘTE TKANINY I SZATY – PODSUMOWANIE DOKONANEJ PRACY – ZBUDOWANIE PRZYBYTKU

      W pozostałej części 2Moj. 38 dodane są pewne szczegóły wyjaśniające różne rzeczy związane z Przybytkiem. Tak jak poprzednio, przedstawiając nasze wyjaśnienia, w krótkich objaśnieniach będziemy podawać antytypy i z reguły częściowo cytować teksty, których one dotyczą. W antytypach przedstawionych powyżej podane zostało podsumowanie Kościoła, Kościoła jako świadka Boga (oto suma przybytku świadectwa – 2Moj. 38:21), i to tak, jak opisali go obydwaj antytypiczni Itamarowie – jeden działający w Interim od 69 do 1874 i jeden działający w Epifanii, jako równolegli sobie (Itamar) – na rozkaz Jezusa jako Boskiego Wykonawcy (na rozkaz Mojżesza) i jako szczególni przedstawiciele Jezusa, Najwyższego Kapłana (syna Aarona). Między opisami obydwu Itamarów jest znaczna różnica, głównie dlatego, że służyli dwóm grupom Lewitów. Itamar Interim podawał swój opis Kościoła usprawiedliwionym jako Lewitom, którzy nie mogli oczywiście dostrzec głębokich rzeczy.

poprzednia strona – następna strona