Epifaniczny tom 11 – rozdział 8 – str. 594
Przybytek Wieku Ewangelii (c.d.)
pocieszania, napominania, naprawiania, karcenia ofiarującego i doświadczanego kapłaństwa widzianego przez usprawiedliwionych (ołtarz miedziany – w. 39); stosownych wersetów Biblii (krata), obydwu Testamentów w ich odnośnych zastosowaniach (drążki), nauk doktrynalnych, zbijających, naprawiających i etycznych (naczynia); Nowego Testamentu oczyszczającego lud Boży (umywalnia), opartego na Starym Testamencie (podstawa); sprawiedliwości Chrystusa jako muru wiary dla usprawiedliwionych i muru niewiary dla nieusprawiedliwionych (zasłony dziedzińca – w. 40), 60 grup Lewitów (słupy); Chrystusa jako naszej sprawiedliwości (brama dziedzińca); pomocy w postaci literatury religijnej (sznury na dziedzińcu) i świeckiej (sznury na zewnątrz dziedzińca), wspierającej 60 grup Lewitów, oraz stosownych nauk (kołki); wszystkich doktrynalnych, zbijających, naprawiających i etycznych nauk Kościoła w kwestii usprawiedliwienia pokazanego w przykryciach ze skór kozich (namiot zgromadzenia). W końcu, przynieśli wszystkie nauki doktryny i praktyki dotyczące Świątnicy (szaty do służby w świątnicy – w. 41) oraz władze, łaski charakteru, prerogatywy i urzędy Jezusa i Kościoła (szaty dla Aarona i jego synów) niezbędne do służby Wieku Ewangelii i Tysiąclecia (do sprawowania służby kapłańskiej). Lud Boży robił te wszystkie rzeczy na polecenie Boga dane Chrystusowi (jak nakazał Pan Mojżeszowi, tak wykonali wszystką pracę – w. 42). Nasz Pan jako Wykonawca Boga dokonał przeglądu tych wszystkich rzeczy (obejrzał robotę – w. 43) i stwierdził, że są takie, jak Bóg nakazał (jak rozkazał Pan), w wyniku czego Jezus pobłogosławił lud (pobłogosławił).
(15) Polecenie zbudowania Kościoła w jego różnych funkcjach, zdolnościach, narzędziach, zarysach itp. zaczęło być dawane Jezusowi najpierw przy Jordanie i na pustyni, następnie było w Nim kontynuowane w czasie Jego służby, przybrało w Nim inną formę w dniu Pięćdziesiątnicy, postępowało w Nim przez cały Wiek i kończy się w Kościele – najpierw stopniowo i próbnie od października 1914 do Paschy 1916, a ostatecznie – około listopada 1956.