Epifaniczny tom 11 – rozdział 8 – str. 598
Przybytek Wieku Ewangelii (c.d.)
a także coraz pełniej przygotować ich przez Świętego Ducha znajomości i zrozumienia, rady i mocy oraz ducha znajomości i czci Pana (namaścisz ich – w. 15; Izaj. 11:2; 2Kor. 1:21; 1Jana 2:20,27), zgodnie z przykładem namaszczenia Jezusa (jak namaściłeś ojca), by w ten sposób przygotować ich do służby podkapłanów Pana (sprawowali urząd kapłański), ponieważ ci, którzy wiernie zachowują takie namaszczenie, otrzymają wieczne kapłaństwo (przez namaszczenie będą mieli kapłaństwo na wieki po wszystkie pokolenia). Nasz Pan, któremu polecono wypełnić antytyp wersetów 1-15, jako wierny Wykonawca na rzecz Boga, doskonale wykonał to, co zostało Mu powierzone (uczynił wszystko, jak mu nakazał Pan – w. 16), co było gwarancją powodzenia tego planu.
(18) Przez cały Wiek Ewangelii, od Jordanu aż do 1956, antytypiczny Przybytek był na stałe budowany, a jego sprzęty odpowiednio rozmieszczane, choć tymczasowo i próbnie był on w takim stanie od października 1914 do Paschy 1916 (wzniesiony pierwszego dnia pierwszego miesiąca drugiego roku – w. 17). W tym to czasie Jezus jako Wykonawca coraz pełniej powoływał do istnienia Kościół dla celów wysokiego powołania (wystawił przybytek – w. 18). Zdecydowanie i z mocą rozwinął podstawowe prawdy ksiąg biblijnych (umieścił jego podstawy) i mocno oparł na nich jej księgi (ustawił deski … drągi … słupy). Przedstawił doktrynę i praktykę usprawiedliwienia z wiary przez zasługę Chrystusa jako odpowiednie przykrycie Kościoła (rozpiął namiot nad przybytkiem – w. 19) oraz teoretycznie i praktycznie przedstawił okup jako przykrycie tej doktryny i praktyki, a także uczynił Kościół pozornie nieatrakcyjnym, a nawet odpychającym dla kościoła nominalnego (położył przykrycie na nim), tak jak polecił Mu Bóg (rozkazał Mojżeszowi). W Sobie samym począwszy od Jordanu do Kalwarii, a w Kościele – od Pięćdziesiątnicy wprowadza do nowych stworzeń Boskie prawo, przygotowując je jako antytypiczną skrzynię świadectwa (świadectwo włożył do skrzyni – w. 20). Służy jej zawartością Starego i Nowego Testamentu (założył drążki)