Epifaniczny tom 11 – rozdział 8 – str. 601
Przybytek Wieku Ewangelii (c.d.)
Miało to miejsce zawsze wtedy, gdy mieli służyć w siedmiu funkcjach pokazanych w świątnicy i siedmiu funkcjach pokazanych w dziedzińcu (wchodzili do namiotu i do ołtarza, obmywali się – w. 32), zgodnie z Boskim poleceniem danym Jezusowi (rozkazał Mojżeszowi). Jezus jako Wykonawca Boga podał stosowne nauki na temat usprawiedliwienia i wprowadził braci do stanu usprawiedliwienia, w którym byli otoczeni murem usprawiedliwiającej wiary (urządził dziedziniec – w. 33), w pobliżu ofiarującego Kościoła, tak jak widzą go usprawiedliwieni (ołtarz) oraz Bóg i kapłani (wokoło przybytku). Podał także stosowne nauki i ukazał Jezusa jako sprawiedliwość dla pokutującego i wierzącego grzesznika (zawiesił zasłonę w bramie dziedzińca). W ten sposób Jezus zakończył pracę nad antytypicznym Przybytkiem (Mojżesz dokończył dzieła).
(21) Prawda na czasie (obłok – w. 34) zawsze pozostawała nad Kościołem (okrył namiot), w wyniku czego mądrość, moc, sprawiedliwość i miłość Boga napełniała klasę Chrystusa jako Przybytek Boga (chwała Pana napełniła przybytek). Człowieczeństwo klasy Chrystusa (Mojżesz – w. 35), a także człowieczeństwo innych nie mogło wejść ani przebywać w antytypicznej Świątnicy (nie mógł wejść do namiotu), ponieważ prawda na czasie spoczywała na Bożym Chrystusie, a duch prawdy napełniał Go jako nowe stworzenia (spoczywał na nim obłok, a chwała Pana napełniała przybytek; Obj. 15:8). W miarę jak prawda postępowała i rozwijała się, lud Boży wzrastał w znajomości, łasce i służbie (obłok podnosił się … wyruszali synowie Izraelscy – w. 36). Lecz gdy prawda przestawała się rozwijać (obłok nie podnosił się – w. 37), lud Boży wchodził w doświadczenia próbujące jego dotychczasowy rozwój (nie wyruszali). Trwało to tak długo, dopóki nie zaczęła być podawana postępująca prawda (aż do dnia, gdy znów się podniósł). W czasie Żniwa Żydowskiego i Żniwa Ewangelii szczególnie działała prawda Nowego Testamentu (obłok nad przybytkiem w dzień – w. 38),