Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 15
Biblia w ogólnych zarysach
Wyjęli więc oni księgi Ruty i Trenów z Nebiim (Proroków) i umieścili je z pozostałymi trzema, tak by wygodnie mogli przechodzić do nich bez potrzeby znacznego przewijania zwoju. Gdy księgi te znajdują się w oddzielnym zwoju, Żydzi nazywają je Migilloth, oddzielnym zwojem.
Z nielicznymi wyjątkami językiem oryginału Starego Testamentu jest hebrajski. Wyjątkami tymi są: Jer. 10:11; Ezdr. 4:8-6:18; 7:12-26; Dan. 2:4-7:28. Zostały one zapisane w języku aramejskim, czasami zwanym chaldejskim, języku semickim, który jest blisko spokrewniony z hebrajskim i który zajął miejsce języka hebrajskiego, stając się potocznym językiem Żydów w Palestynie na kilka wieków przed Chrystusem. Wraz z greką był on głównym językiem codziennych rozmów w Palestynie za dni naszego Pana. Poza kilkoma odkryciami archeologicznymi o bardzo niewielkim znaczeniu oryginalne pisma Starego Testamentu do niedawna były jedynymi przykładami czystej literatury hebrajskiej. Zostały one wzbogacone przez kilka tłumaczeń Nowego Testamentu na język hebrajski, począwszy od tłumaczenia Delitzscha z roku 1878. Ogromne wzbogacenie tej literatury miało miejsce w ostatnich 50 latach, od kiedy język hebrajski stopniowo ponownie stał się żywym językiem, ze stale rosnącym dorobkiem literackim. Oryginał Nowego Testamentu został napisany w grece – nie w grece klasycznego okresu, lecz w grece wykształconych ludzi I wieku n.e., zwanej koine (języku powszechnym, potocznym). Choć greka Nowego Testamentu jest przykładem dobrej greki I wieku chrześcijańskiego, zawiera ona wiele idiomów hebrajskich, zwanych hebraizmami, literalnie tłumaczonymi na język grecki, z którego to powodu tłumacz greckiego Nowego Testamentu znający język hebrajski może znaleźć wielką pomoc w zrozumieniu greki Nowego Testamentu. Dawniej większość badaczy, zamiłowanych w grece okresu klasycznego (od 550 do 325 p.n.e.), krzywo patrzyła na grekę Nowego Testamentu jako na prymitywną. Gdy jednak pod koniec minionego stulecia zaczęto odkrywać greckie papirusy, szczególnie w Egipcie, stwierdzono,