Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 23

Biblia w ogólnych zarysach

Gdy jednak podawała ona błędny przekład i gdy potrzebna była korekta, Apostołowie nie wahali się poprawiać jej tłumaczenia, jak można zauważyć to z cytatu św. Pawła w liście do Żyd. 8:8-12, gdzie z Jer. 31:31-34 cytuje on fragment na temat Nowego Przymierza, który oddał dosłownie i co najmniej w dziesięciu szczegółach inaczej niż Septuaginta, a to w celu podkreślenia stosownej prawdy. Jeśli jednak błędy Septuaginty nie wpływały na kwestię, na dowód której była ona cytowana, pisarze Nowego Testamentu z reguły nie poprawiali tłumaczenia, podobnie jak i my często bez korekty cytujemy niezbyt dokładny przekład A.V., jeśli nie wpływa to na omawianą kwestię. Kolejny słynny i bardzo wpływowy przekład całej Biblii z oryginału hebrajskiego i greckiego, jaki w swej pierwszej postaci powstał w 170 r. n.e. na język syryjski, to Peszitta (prosta, zwyczajna). Jest to najstarsze tłumaczenie całej Biblii, bardzo znaczące przez pięć stuleci, którego wpływ po tym czasie został ograniczony w wyniku podbicia Syrii przez mahometan. Wraz z manuskryptem Synaickim jest on najstarszym świadkiem tego, że słowa z Obj. 20:5, „A inni z umarłych nie ożyli, aż się skończyło tysiąc lat”, są interpolacją, dopiskiem. Tak więc najstarszy grecki manuskrypt i najstarsze tłumaczenie nie zawiera tej części wersetu, co jest poważnym dowodem jego oszukańczego charakteru. Także następne słowa: „To jest pierwsze zmartwychwstanie” wskazują na niestosowność tej interpolacji w tym miejscu .

      Obok Septuaginty najbardziej wpływowym przekładem Biblii jest tłumaczenie Hieronima z języka hebrajskiego i greckiego (385-405 n.e.) na łacinę, zwane Wulgatą, a to z powodu jego powszechnego używania przez ludzi Zachodu. Niepodzielnie panowało ono przez ponad 1000 lat w kościele zachodnim. Wyclif uczynił je podstawą swego tłumaczenia, pierwszego tłumaczenia całej Biblii na język angielski. Jest ono także podstawą większości rzymskich tłumaczeń na języki europejskie. Sobór w Trydencie (rzymski) w 1563 roku oficjalnie ogłosił je autentycznym tekstem biblijnym, w ten sposób

poprzednia stronanastępna strona