Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 31
Biblia w ogólnych zarysach
Psalm 117, środkowy rozdział Biblii, jest także rozdziałem najkrótszym.
Ezdrasza 7:21 zawiera wszystkie litery alfabetu z wyjątkiem J.
Słowo Jehowa lub PAN występuje w Biblii 6855 razy.
Słowo wieczność występuje w Biblii tylko raz – w Izajasza 57:15.
Słowo literackość (ang. literosity) jest rzadko używane w języku angielskim. Oznacza ono literacki charakter pracy. Przez słowo to rozumiemy literacki charakter Biblii, będący elementem tematu tego rozdziału. Pismo Święte jest literaturą i, traktowane wyłącznie jako literatura, przynajmniej w części Starego Testamentu, jest co najmniej porównywalne z każdą inną piękną literaturą. Biblia nie jest bowiem tylko książką: jest biblioteką 66 ksiąg, które w swej części starotestamentowej zawierają pozostałości wszystkich istniejących literackich form tworzonych przez Hebrajczyków, dopóki ich język nie stał się martwy i nie został zastąpiony przez aramejski jako mówiony język Izraelitów. Religijne zastosowanie Biblii jako księgi tekstów, którą rzeczywiście jest, jej tłumaczenia dokonywane wyłącznie prozą oraz jej podział na rozdziały i wersety złożyły się na to, że nie jest ona uznawana za dzieło literackie. Dopiero w ostatnich latach jej fragmenty poetyckie są traktowane jako poezja.
W osiemnastym wieku zwłaszcza trzech uczonych między innymi poświęciło się studiowaniu pewnych ksiąg Starego Testamentu jako poezji. Ich pionierem był biskup Robert Lowth, którego epokowa książka wydana w roku 1753 i zatytułowana Uniwersyteckie wykłady na temat świętej poezji Hebrajczyków, zapoczątkowała nowy sposób myślenia na temat pism Starego Testamentu. W roku 1758 znalazł on godnego następcę dla tej dziedziny analizy biblijnej w osobie Johna Davida Michaelisa z Göettingen w Niemczech. Jego ogromna wiedza na temat Wschodu pozwoliła mu uzupełnić wiele braków w książce