Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 37
Biblia w ogólnych zarysach
swe najwyższe niebiosa i najwznioślejszy raj. Nic na świecie nie może równać się z nimi w dziedzinie poezji wyrażonej w formie dramatu, liryki czy rapsodu.
Psalmy, które zawierają kilka pieśni Mojżesza, nie są jedynym przykładem liryki biblijnej. Poza kilkoma rozrzuconymi wersetami, pierwszymi przykładami takiej liryki są błogosławieństwa Jakuba dla 12 pokoleń (1Moj. 49) oraz pieśni wybawienia Mojżesza i Miriam przy Morzu Czerwonym, które możemy znaleźć w 2Moj. 15. W czasie ich śpiewania mężczyźni i kobiety tańczyli przy wtórze chórów, zgodnie z muzyką i słowami. Naprawdę bardzo znane są wiersze liryczne Mojżesza, zapisane w 5Moj. 32 i 33. Wśród ksiąg historycznych tu i ówdzie wplecione są urywki pieśni i dwuwierszy. Pieśń Debory z pewnością jest pięknym przykładem liryki, w którym pojawia się wiele elementów kompozycyjnych poezji hebrajskiej, o których mówiliśmy wyżej. Była to pieśń wojenna o niezrównanym pięknie, wzniosłości i sile, mająca na celu rozpalenie entuzjazmem wątłych promieni patriotyzmu deptanego i uciskanego narodu, sprowadzonego do poddaństwa, co często zdarzało się Izraelowi w okresie sędziów. Tu i ówdzie znajdujemy w Biblii krótkie ballady wojenne. Pieśń Anny jest lirycznym poematem o majestatycznym temacie i rozbudowanym wykonaniu. W księgach Samuela i Kronik tu i ówdzie nieoczekiwanie pojawia się Dawid ze swoją cudowną liryką, nie wspominając o jego roli w Psalmach, z których 90 jest wyraźnie przypisywanych jemu, a do pozostałych prawdopodobnie skomponował on muzykę. Inni, jak Salomon, Asaf, Heman, Etan, Mojżesz oraz nieznany, będący w niewoli autor Psalmu 137, razem z Dawidem, pod Boskim kierownictwem, dostarczają nam pięknej, wzniosłej i pełnej mocy liryki zawartej w Psalmach. Ezechiel i Izajasz dają nam piękne Psalmy jako pobożną lirykę. Nawet Nowy Testament, w którym elementy poetyckie stoją wyraźnie na drugim planie, zawiera kilka wspaniałych poematów lirycznych, np. ody Zachariasza i Marii. Zwiastowanie Marii ubrane jest w formę poetycką, tak samo jak anielski chór: „Chwała na