Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 40
Biblia w ogólnych zarysach
wcale nie jest najmniejszym z proroków z punktu widzenia poetyckiej mocy i finału, przejawiają cuda poetyckiego uniesienia. Tak więc poezja hebrajska zajmuje pierwsze miejsce w światowej literaturze. Na szczególny nacisk zasługuje tutaj fakt, że cała poezja Biblii nosi cechę proroctwa w poetyckiej formie. Jest to prawdziwe nie tylko w odniesieniu do poezji Ijoba, Psalmów, Izajasza i wszystkich pozostałych proroków, lecz także w odniesieniu do pieśni Jakuba, Balaama, Mojżesza, Debory, Anny, Huldy, Zachariasza, Marii i innych pieśni wplecionych w historyczne księgi Biblii. Dotyczy to nie tylko wyżej wspomnianej poezji, lecz także poezji mądrości z Przypowieści i Kaznodziei, ponieważ Przypowieści Salomona w głównej mierze obrazują tysiącletnie nauki na temat zasad etycznych i społecznych, natomiast Kaznodzieja przedstawia różnego rodzaju naturalne problemy, tak jak widzieli je Starożytni Godni, rozważając kwestię istnienia.
Po kilku ogólnych uwagach na temat hebrajskiej prozy i poezji przedstawionej w Biblii poświęcimy teraz nieco miejsca rozważeniu stosowania przez Biblię subtelności, finezji stylu (używania słów), ozdoby każdej wielkiej literatury. Pod względem słownictwa hebrajskiego styl Biblii jest raczej ograniczony, ponieważ łącznie z nazwami własnymi w liczbie 2668 (według Konkordancji hebrajskiej Fuersta), z których wszystkie są istotne, występuje w niej tylko 8674 innych słów (według Hebrajskiego słownika Starego Testamentu Stronga). Słownictwo to jest jednak czysto hebrajskie, pomijając stosunkowo nieliczne słowa aramejskie w tekście oryginału, które możemy znaleźć w trzech księgach: niektórych rozdziałach Ezdrasza i Daniela oraz w dwóch wersetach Jeremiasza. W okresie 1200 lat od Mojżesza do Malachiasza język hebrajski przeszedł bardzo niewiele zmian, o wiele mniej niż nasze współczesne języki, tak więc ktoś znający prozę Mojżesza nie ma trudności ze zrozumieniem Nehemiasza, ostatniego pisarza prozy Starego Testamentu. Ktoś znający poetycki język Jakuba, Mojżesza i Ijoba, najstarszych przykładów trwałej poezji