Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 79
Biblia w ogólnych zarysach
Krótkie omówienie tego tematu pokazuje wielką różnicę między Kościołem jako pełnoprawnym historycznym świadkiem dla nas tego, które księgi są apostolskie i kanoniczne, a roszczeniem kościoła rzymskokatolickiego co do prawa ustalania kanonu Pisma Świętego. Cały problem sprowadza się do autorstwa, a więc nie leży w gestii papieży czy soborów. Gdy na tę kwestię spojrzymy z punktu widzenia autorstwa, od razu rozumiemy, że jedyną potrzebną rzeczą jest wiarygodne i odpowiednie historyczne świadectwo na temat autorstwa. Żadna władza papieży czy soborów nie jest potrzebna do określenia, które pisma są pismami Lutra czy Wesleya: by dowieść, że są takimi, potrzeba tylko wiarygodnych i odpowiednich świadków. Podobnie przyjęcie jakichkolwiek pism jako autorstwa Pawła zależy od wiarygodnego i odpowiedniego świadectwa, które posiadały zbory i jednostki, do których on je pisał, i które przyjmowały je na podstawie wiarygodnego i dostatecznego świadectwa co do autorstwa tych pism. Widzimy zatem, jak upada jedno z napuszonych słów papieskich bluźnierstw.
Przed rozważeniem historycznego świadectwa Kościoła co do kanoniczności ksiąg Nowego Testamentu słuszne będzie rozważenie – jako uzupełnienie do tego, co wyżej podaliśmy na temat otrzymanego od Boga autorytetu Apostołów do kierowania kanonicznych pism do Kościoła – dowodów przedstawianych przez Nowy Testament co do prawa Apostołów do pisania takich ksiąg. Rozważania te poprzedzimy innymi stosownymi faktami zawartymi w Piśmie Świętym. Pierwszym z nich jest fakt, że zarówno w wersetach literalnych, jak i symbolicznych Biblia uczy, że miała składać się z dwóch części, tzn. Starego i Nowego Testamentu. Efez. 2:20 to dosłowny werset w tej kwestii. Prorocy tego wersetu przede wszystkim oznaczają pisma Starego Testamentu, a Apostołowie – pisma Nowego Testamentu. Stanowią one podstawowy fundament chrześcijańskiego kościoła jako świątyni Boga, ponieważ kościół zbudowany jest na Piśmie Świętym w jego dwóch częściach: Starym