Epifaniczny tom 12 – rozdział 2 – str. 108
Biblia jako Boskie Objawienie
Są dwa rodzaje objawień nadprzyrodzonych: (1) prawdziwe i dobre oraz (2) fałszywe i złe. Te pierwsze pochodzą od Boga i są przekazywane za pośrednictwem prawdziwych i dobrych narzędzi; te drugie pochodzą od szatana i związanych z nim demonów i są przekazywane za pośrednictwem zwiedzionych lub złych narzędzi. Kilka słów powiemy tutaj na temat fałszywych i złych objawień. Fakt, że pochodzą od złych duchów dowodzi, że są to objawienia nadprzyrodzone, choć fałszywe i złe. Moc szatana do podsuwania fałszywych i złych objawień znajduje wsparcie w objawieniu naturalnym, ponieważ natura skłania naturalnego człowieka do poznawania rzeczy należących do objawienia naturalnego i pobudza go do pragnienia uzyskania większej wiedzy o Bogu, dobru i przyszłości człowieka. Wykorzystując to pragnienie, szatan zwiódł większość rodzaju ludzkiego w tych kwestiach przy pomocy fałszywych religii, jakie podsunął ogromnej większości ludzkości za pośrednictwem zwiedzionych i celowo działających narzędzi. Zaczął to na samym początku historii ludzkości, już w ogrodzie Eden, ucząc Ewę pierwszych trzech wypowiedzianych kłamstw: (1) że zmarli ludzie są żywi, przytomni (żadnym sposobem [naprawdę] nie pomrzecie – 1 Moj. 3:4); (2) że w chwili śmierci zmieniają oni swój poziom istnienia, stając się duchami (będziecie jak bogowie, aniołowie, duchy – w. 5); oraz (3) że następnie wejdą w stan błogości lub męczarni (znając [doświadczając] dobro [błogość] i zło [męczarnie] – w. 5). Te trzy pierwsze fałszywe objawienia szatan utrwala do dzisiejszego dnia: można je znaleźć we wszystkich fałszywych religiach świata. W tych trzech tematach udało mu się zwieść ogromną większość denominacji chrześcijańskich. Używa ich do podporządkowania sobie i swym celom mas rodzaju ludzkiego. Ponadto, w celu jeszcze większego podporządkowania ich sobie i swym celom wszędzie naucza doktryny o Boskim prawie w trzech postaciach: (1) Boskiego prawa władców (że władcy są bezpośrednio mianowani przez Boga i jako Jego namiestnicy czynią tylko to, co dobre; dlatego ich poddani mają im być ślepo posłuszni); (2) Boskiego prawa kleru (Bóg przemawia tylko przez niego jako Swego rzecznika; dlatego laikat czystym i niekwestionującym umysłem ma