Epifaniczny tom 12 – rozdział 2 – str. 136
Biblia jako Boskie Objawienie
wiernymi, oraz tych, którzy okażą się niewiernymi; (4) dozwolenie, by wówczas żyjąca ludzkość przez doświadczenie poznała złą naturę i okropne skutki grzechu; no i wreszcie (5) usunięcie w potopie panującego wówczas porządku rzeczy („świata, który wtedy był”), aniołów jako tych symbolicznych gwiazd oraz przedpotopowej komunistycznej formy społecznej, a to z powodu nieprzydatności takiego porządku rzeczy. W ten sposób zostały zrealizowane stosowne zarysy Boskiego planu na tamten czas.
Z końcem potopu rozpoczęła się druga Dyspensacja – świat, który teraz jest i który skończy się zniszczeniem jego porządku rzeczy w czasie początkowych etapów drugiego adwentu Chrystusa. Po pierwszym świecie, Dyspensacji, pozostali aniołowie, podzieleni na dwie grupy: dobrych i złych oraz rodzaj ludzki zredukowany do ośmiu sprawiedliwych jednostek. Jednak po tej stronie potopu społeczeństwo, symboliczna ziemia, nie była już oparta na podstawie komunistycznej, lecz na bazie trzech innych reguł społecznych: (1) na prawie prywatnej własności, (2) na konkurencyjnej formie działalności gospodarczej oraz (3) na kontroli rządów nad ludzkimi sprawami. Nauczycielami, symbolicznymi gwiazdami, niebiosami drugiego świata, nie są już aniołowie, lecz wybitni ludzie, z których niektórzy jako przedstawiciele Pana w czasie ciemnej nocy grzechu rzucali na ścieżkę grzeszników światło prawdziwej i postępującej wiedzy. Inni z nich, zwiedzeni przez szatana i upadłych aniołów, w czasie ciemnej nocy grzechu rzucają na ścieżkę grzeszników zwodnicze światło błędu. Prawdziwe światło ciągle narastało dla sprawiedliwych, a fałszywe narastało dla niesprawiedliwych, aż w końcu obydwa osiągnęły teraz swój punkt kulminacyjny. W czasie tej Dyspensacji sprawiedliwi wzmacniają się w sprawiedliwości, a bezbożni wzrastają w niesprawiedliwości, w wyniku czego sprawiedliwość i niesprawiedliwość osiągają teraz swój punkt kulminacyjny. Dlatego w chwili obecnej prawda i błąd oraz sprawiedliwość i niesprawiedliwość osiągnęły w swych zwolennikach punkt kulminacyjny. W takim stanie drugi świat, druga Dyspensacja, dobiega końca w największej katastrofie, czasie ucisku, jakiego nie było od kiedy poczęły być narody