Epifaniczny tom 12 – rozdział 2 – str. 178
Biblia jako Boskie Objawienie
ponieważ umieszczenie człowieka w sytuacjach, w których mógłby nauczyć się tej lekcji, wymagało użycia mocy. Sprawiedliwe było pozwolenie ludziom na to, by zrozumieli, iż nie są równym przeciwnikiem szatana, ponieważ w przeciwnym razie sprowadziliby na siebie jeszcze gorsze zło. Było to pełne miłości, ponieważ powstrzymywało ich od polegania na własnych siłach i skłaniało do szukania wyższych mocy do walki z nim. Nauczenie tego ludzkości było pełne mocy, ponieważ stworzenie warunków odpowiednich do nauczenia się przez człowieka tej lekcji wymagało władz wysokiego rzędu. Zakończenie pierwszego świata przez Boga przy pomocy niszczącego potopu było sprawiedliwe, ponieważ uwolniło rodzaj ludzki od porządku rzeczy, który nie był już korzystny, lecz od dłuższego czasu niekorzystny dla ludzkości. Było to pełne miłości, ponieważ ostatecznie przyniosło korzyść wszystkim zainteresowanym i leżało w interesie szerzenia dobrych zasad. Oczywiście nic innego poza Boską mocą nie mogło sprowadzić potopu, by przez niego usunąć bezużyteczny i szkodliwy już wtedy porządek rzeczy. Kara potopu dla grzesznej ludzkości była sprawiedliwa, ponieważ jej bezbożność, a także bezbożność olbrzymich potomków aniołów i kobiet zasługiwały na taką karę. Miłość współpracowała w wymierzeniu tej kary, która nie będąc zbyt surową, była wystarczająca do zakończenia zła tamtych czasów, do nauczenia grzeszników, że grzech przynosi szkodę, co okaże się dla nich pomocne w powrocie do sprawiedliwości, gdy powstaną z grobu, by dostąpić łask Tysiąclecia. Kierowanie prawami przyrody w taki sposób, by sprowadzić potop, było przejawem Boskiej mocy.
Działanie tych samych zalet możemy dostrzec w zniszczeniu drugiego świata. Bóg dokona zniszczenia obecnego złego świata przy szczególnym użyciu ośmiu następujących środków: (1) wojny światowej, (2) światowej rewolucji, (3) światowej anarchii, (4) ostatniej fazy ucisku Jakuba, (5) rozdzielenia i przeciwstawienia sobie królestwa szatana w jego obydwu fazach (niewidzialnej i widzialnej), (6) prawdy świeckiej i religijnej w różny sposób oddziałującej na różne ludzkie charaktery, (7) zaburzeń przyrody w postaci głodu, zarazy, suszy, szkodników oraz