Epifaniczny tom 12 – rozdział 2 – str. 186
Biblia jako Boskie Objawienie
nieokiełznanej dyskryminacji, niemiłosiernie kopanego i poszturchiwanego, bez litości zamykanego w najgorszych dzielnicach miast i miasteczek, szyderczo ograniczanego do najbardziej haniebnych zajęć, publicznie zmuszanego do noszenia wyróżniających go ubrań i znaków, wykluczanego z towarzystwa, niemiłosiernie traktowanego przez tłumy i brutali, a także traktowanego w sposób krańcowo wyczerpujący możliwości tych narzędzi barbarzyństwa – jest jednym z cudów historii. Zostało to porównane do olbrzymiej rzeki w Afryce, spadającej z wielkiej wysokości do Oceanu Atlantyckiego, rozszczepionej w swych elementach składowych do wielkości kropel deszczu i w chaotyczny sposób miotanej, bez ładu rozrzucanej w postaci przeróżnych kropli w trakcie przechodzenia przez ocean, i ostatecznie połączonej na atlantyckich brzegach Południowej Ameryki! W tym rozproszeniu i zachowaniu Izraela jest miłość – miłość w gniewie, miłość, która sięga po laskę w celu zreformowania i naprawienia charakteru, miłość, która zachowuje ich jako zwarty naród, tak by, upokorzeni i ulegli rękom Boga, sami mogli odnieść błogosławieństwo z rąk Mesjasza w Tysiącleciu, a także w celu błogosławienia pogańskiego świata sprawiedliwością i podniesieniem do pierwotnego stanu nieupadłego człowieka. Widać tu także oczywiście moc, zarówno w rozproszeniu, jak i zachowaniu. Gdyby bowiem Boska moc nie zachowywała ich w czasie koszmaru, przez który przechodzą od 66 roku n.e., cielesny Izrael z pewnością musiałby zginąć.
Te same trzy przymioty dostrzegamy w przywróceniu Izraela do Boskiej łaski oraz jego powrocie do swej ojczyzny. Począwszy od 1878 roku powoli ustępuje zaślepienie i zatwardziałość, jakie spadły na Izrael za odrzucenie Mesjasza. Oczy Żydów w coraz większym stopniu otwierają się na lepsze zrozumienie osoby Mesjasza, co prowadzi do topnienia ich uprzedzenia, jak śnieg topnieje w cieple słońca. Widzimy w tym sprawiedliwość Boga, która dopuściła na ich zaślepienie i zatwardzenie przez okres 1845 lat (od 33 do 1878), przez taki sam okres, przez który cieszyli się łaską Boga, lecz źle ją wykorzystywali