Epifaniczny tom 12 – rozdział 2 – str. 198
Biblia jako Boskie Objawienie
jakości i ilości przewyższa każdego i wszystkich z tych bogów w przymiotach istoty, jakie przypisują im mitologie, co z pewnością popiera Biblię jako Boskie objawienie.
Mitologia staroskandynawska (germańska) z pewnością przedstawia lepszy zestaw bogów pod względem przymiotów istoty od mitologii greckiej. By to zilustrować, podamy przykład głównego boga Skandynawów, którzy swą mitologię doprowadzili do wyższej formy niż uczyniły to pozostałe narody germańskie z tymi samymi powszechnymi mitami, będącymi w ich wspólnym posiadaniu. Ich głównym bogiem był Odyn, który pod każdym względem był lepszą istotą od Zeusa, głównego z bogów greckich. Dlatego jego przymioty istoty porównamy z przymiotami Boga. Natychmiast dostrzeżemy wyższość Boga objawionego w Biblii od najwyższego boga objawionego w mitologii norweskiej. Te oddzielne objawienia obydwóm przypisują osobowość, lecz umysł, uczucia i wola przypisywane przez Biblię Jehowie o tyle przewyższają te przypisywane Odynowi przez mitologię norweską, o ile niebiosa są wyższe od ziemi. Umysł tego drugiego jest ograniczony, jest zaskakiwany problemami, z których wielu w oczywisty sposób nie jest w stanie pojąć; zapomina, a niekiedy przeocza różne sprawy, kiedy indziej wyciąga fałszywe wnioski. Jego uczucia często lgną do próżnych rzeczy, a Jego wola jest wielokrotnie udaremniana. Niczego takiego nie znajdujemy w Jehowie. Tak więc pod względem osobowości jest On nieporównanie wyższy od Odyna. Jeśli chodzi o cielesność, ciało Jehowy jest tak wzniosłe, że język człowieka nie jest w stanie go opisać, a umysł człowieka ogarnąć. Z tego powodu Biblia nie podejmuje próby jego opisania, natomiast ciało Odyna w opisach mitologii norweskiej jest całkowicie ziemskie. Ma on ciało wielkiego, przerośniętego człowieka, z ogromną długą brodą. Chociaż jest przedstawiany jako olbrzymi człowiek pięknego wyglądu i postawy, z konieczności jednak okazuje się wyraźnie ustępować cielesności Jehowy. Jeśli chodzi o duchowość substancji ciała, mimo faktu, że mitologia staroskandynawska twierdzi, że Odyn był istotą duchową, w jego ciele widzi uszlachetnione substancje materialne,