Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 216
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
natomiast mieszane, tj. stanowią połączenie innych łask. Łaski drugorzędne nie posiadają specjalnych organów, przez które działają, ponieważ takie specjalne organy są cechą tylko łask pierwszorzędnych. Łaski drugorzędne powstają bowiem w wyniku tłumienia wysiłków niższych łask pierwszorzędnych do rządzenia nami.
Te łaski drugorzędne, które pozostają w pewnym kontraście ze społecznymi łaskami pierwszorzędnymi, z jednym wyjątkiem, nie mają nazw podanych w Biblii ani w języku angielskim. Wyjątkiem tym jest czystość, która jest wynikiem tłumienia wysiłków miłości do płci przeciwnej do rządzenia nami. Pomimo tego, że nie mamy dla nich odpowiednich nazw, tłumienie wysiłków podejmowanych przez każdą niższą pierwszorzędną łaskę społeczną do rządzenia nami, tj. pozostawanie martwym dla jej wysiłków rządzenia nami, w oczywisty sposób rodzi łaskę drugorzędną. I tak, gdy wysiłki miłości do męża, żony, rodziców, braci, sióstr, przyjaciół, domu, bliźnich i patriotyzmu zmierzają do rządzenia nami, a my pozostajemy martwi na takie wezwania, to używamy łaski drugorzędnej, będącej w pewnym kontraście z odpowiednią związaną niższą pierwszorzędną łaską, lecz nie przeciwną jej. Szkoda, że nie mamy nazwy dla każdej z nich, lecz dostrzegając fakt tłumienia takiej kontroli, widzimy, że w rzeczywistości takie drugorzędne łaski istnieją. Odwołując się do nich, zamiast używać bezpośrednich słów będziemy musieli uciekać się do terminów opisowych. Cechy, na które zwrócimy uwagę w charakterze Chrystusa i które dostrzegamy w świętych charakterach innych, potwierdzają istnienie takich nienazwanych łask. Mamy nadzieję, że pewnego dnia zostaną stworzone odpowiednie nazwy dla takich łask. Najdokładniejszym opisem, jakiego możemy użyć wobec nich teraz, jest pozostawanie martwym na ich wysiłki rządzenia nami. Wszystko to, co powiedzieliśmy w tym i poprzednim akapicie, jest wstępem do przedstawienia charakteru naszego Pana z punktu widzenia Jego łask drugorzędnych.
Jego pokora w piękny sposób przejawia się w Jego karnacji, życiu jako człowieka wśród ludzi, w Jego poddaniu się rodzicom i nauczycielom, kontaktach z celnikami i grzesznikami, doświadczaniu sprzeciwu grzeszników, a przede wszystkim w Jego