Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 220
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
w Kanie Galilejskiej i gdy przy innej okazji, poparta przez swych synów, usiłowała odwieść Go od służby. Także Swej miłości do bliźnich nie pozwolił stępić ostrza nagany udzielonej w synagodze w Nazarecie, choć doprowadziło to do próby zlinczowania Go. Wreszcie, tłumił wysiłki patriotyzmu do panowania nad Nim i skłonienia Go do dopasowywania poselstwa i innych zarysów Swojej służby do rzekomych potrzeb kraju i rodaków, z których część uważała, że Jego postępowanie, w interesie narodu i kraju, wymagało oddania Jego życia jako środka uspokojenia Rzymian w stosunku do Izraela jako narodu i kraju. Widzimy zatem, że Jezus posiadał wszystkie łaski drugorzędne wypływające z tłumienia wysiłków Jego społecznych niższych łask pierwszorzędnych do panowania nad Nim.
Jego charakter jest też doskonałym przykładem łask trzeciorzędnych, mieszanych, do których należą: gorliwość, cichość, radość, delikatność [czasami tłumaczona jako uprzejmość – przypis tł.], umiarkowanie, dobroć [wielkoduszność], posłuszeństwo, cześć, rezygnacja, zadowolenie, bezstronność i wierność. Te łaski trzeciorzędne są połączeniem, zwykle części lub wszystkich wyższych pierwszorzędnych łask z jednej strony oraz jednej lub większej liczby łask niższych pierwszorzędnych i drugorzędnych z drugiej strony. Są one zatem łaskami mieszanymi, nie z punktu widzenia połączenia łask aktywnych, którymi są wszystkie łaski pierwszorzędne, oraz łask biernych, którymi są wszystkie łaski drugorzędne, lecz z punktu widzenia przedstawionego w poprzednim zdaniu: są połączeniem wyższych pierwszorzędnych łask z jednej strony oraz niższych pierwszorzędnych i drugorzędnych łask z drugiej strony. Analiza dwunastu wyżej wymienionych łask trzeciorzędnych dowodzi, że – jak przed chwilą stwierdziliśmy – są to łaski mieszane. Jezus posiadał je wszystkie w niezwykłej mierze i pełnej doskonałości. Jego gorliwość (entuzjastyczne oddanie się Bogu oraz Jego sprawie i ludowi) przejawiała się w każdym aktywnym i biernym akcie Jego służby, np. w dwukrotnym oczyszczeniu świątyni (na początku i pod koniec służby), w stałym nauczaniu, głoszeniu, czynieniu cudów,