Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 232
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
fizycznej, artystycznej i umysłowej, a szczególnie z moralnej i religijnej, do doskonałości fizycznej, artystycznej, umysłowej, moralnej i religijnej, czego dowodem są wszystkie stosowne fakty. Nie są w stanie tego dokonać proponowane przez nie zabiegi, takie jak: modlitwa, posty, jałmużny, wyrzeczenia, czuwania, rytualne oczyszczanie, obrzędy, ceremonie, ofiary, rezygnowanie z samego siebie i świata, pielgrzymki do szczególnych świątyń i innych świętych miejsc. Przyjrzyjmy się kolejno wszystkim religiom starożytności, średniowiecza i współczesnego świata. Co w nich widzimy? Pomimo pewnych dobrych rzeczy, jakie są w nich obecne, żadnej z nich nie udało się rozwiązać najważniejszego problemu: wybawienia człowieka z grzechu i ciążącej na nim klątwy. Nawet judaizm, choć objawiony przez Boga i będący najlepszą religią, jaka mogła być udzielona naturalnemu człowiekowi, upadłemu pod względem sprawiedliwości, nie był w stanie uczynić niczego więcej poza udowodnieniem niezdolności człowieka do zbawienia samego siebie z jego upadłego stanu, który dopiero judaizm człowiekowi uzmysłowił, oraz wzbudzeniem w nim głębokiego poczucia winy i głębokiej tęsknoty do nadejścia Zbawiciela, posiadającego moc wyzwolenia go, czego sam judaizm nie mógł dla człowieka uczynić. Tak więc grzech i potępienie ludzkości oraz skutki przekleństwa stwarzają najważniejszy problem, którego upadli ludzie, indywidualnie ani zbiorowo, nie są w stanie rozwiązać. Głównym tego powodem jest ich niezdolność do zapewnienia okupu, który usunąłby wyrok śmierci i jego skutki w postaci przekleństwa. Może tego dokonać tylko Jezus w Jego licznych urzędach, co szczegółowo wykażemy.
Cały plan odkupienia objawiony w Biblii opiera się na dwóch rzeczach: potępieniu człowieka w Adamie przez postawienie go w stan klątwy przez Boską sprawiedliwość za grzech Adama oraz na odkupieniu człowieka od tego potępienia klątwy przez Chrystusa i Jego sprawiedliwość, utrzymaną aż do śmierci, jako okupu za Adama i za nas w Adamie. Wszystkie fakty dotyczące przekleństwa są w harmonii z poglądem, że klątwa spadła na wszystkich przez jednego wspólnego przodka. Jest bowiem oczywiste, że przekleństwo jest dziedzicznie przekazywane z pokolenia na