Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 290
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
im Synowie Boży, Chrystus i Kościół. Werset 19 zapewnia nas, że może to nastąpić dopiero po objawieniu się Chrystusa i Kościoła w chwale Tysiąclecia. Zauważmy także, w jaki sposób św. Paweł w Rzym. 11:25-32 traktuje o tych dwóch rodzajach doświadczeń Izraela jako przykładzie pozostałej części ludzkości przechodzącej przez tego typu doświadczenia. W wersecie 25 wykazuje nam, że Izrael musi przejść przez zaślepienie i zatwardziałość serca, jakie niesie grzesznikom doświadczenie ze złem, dopóki nie zostanie zgromadzona pełna liczba Wybrańców ze wszystkich narodów. Następnie, w wersecie 26, pokazuje, że Chrystus i Kościół wyzwolą go od tego zaślepienia i zatwardziałości serca do sprawiedliwości, oczywiście poprzez doświadczenie z nią, co według wersetu 27 będzie wynikiem Boskiej obietnicy Przymierza. W wersetach 28,29 dowodzi z kolei, że jeśli chodzi o ofertę Ewangelii co do współdziedziczenia z Chrystusem pod warunkiem okazania skruchy wobec Boga, wiary w Chrystusa i pełnego poświęcenia, Izraelici, którzy na to nie zareagowali, stali się nieprzyjaciółmi, w wyniku czego łaska oferty współdziedzictwa pod takimi warunkami została skierowana do wrażliwych na nią pogan. Wykazuje on jednak także, że z powodu wyborczych obietnic złożonych ich ojcom wciąż są miłowani przez Boga, którego miłość udzieli im błogosławieństw Tysiąclecia, tj. doświadczenia ze sprawiedliwością. Fakt ten opiera się bowiem na zasadzie, że Boskie dary Przymierza i Jego powołanie dla Żydów, by otrzymali szczególne tysiącletnie błogosławieństwa, są niezmienne, ponieważ zostały obiecane przez Boga pod przysięgą (1Moj. 22:16,18). Rozważając fakty tej sytuacji, św. Paweł w wersetach 30,31 stwierdza, że tak jak właściwe było, by z powodu niewiary Żydów szansa została skierowana do pogan (którzy w Wieku Żydowskim byli niewierzącymi, a dzięki takiej szansie mogli dostąpić miłosierdzia usprawiedliwienia i łaski poświęcenia w celu uzyskania współdziedzictwa z Chrystusem [Rzym. 8:17]), tak właściwe jest także, by Żydzi, którzy w czasie Wieku Ewangelii stali się niewierzącymi, mogli w Tysiącleciu dostąpić łaski doświadczenia ze sprawiedliwością, której udzieli im wybrany Kościół. Dlatego w wersecie 32