Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 333
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
zapomniane snopki, tak by biedni i przychodnie mogli zbierać te pierwsze i korzystać z tych drugich (3Moj. 19:9,10; 5Moj. 24:19-21). Podobnie dobre były prawa chroniące pola przed zniszczeniem (2Moj. 22:5,6). Prawa dotyczące świąt żniwa z pewnością były pożyteczne, pod względem fizycznym i religijnym (2Moj. 34:22). Bardzo mądry był zakaz spożywania owoców z drzew przed czwartym i piątym rokiem po ich posadzeniu (3Moj. 19:23-25), ponieważ takie wczesne owoce w mniejszym lub większym stopniu są niezdrowe, co dopiero niedawno zostało zrozumiane dzięki badaniom chemicznym. Rolnicze prawa Mojżesza ujawniają nadludzką i nadanielską wiedzę jak na tamte czasy, potwierdzając w ten sposób swoje Boskie pochodzenie.
Karne prawa Mojżesza oparte były na bezwzględnej sprawiedliwości i dlatego pozostają w harmonii z Boską sprawiedliwością: życie za życie, oko za oko itd. (2Moj. 21:23-25). Kara śmierci groziła za wiele przestępstw, a powodem tego był fakt, że Izrael znajdował się na próbie do życia, mając do wyboru życie za posłuszeństwo i śmierć za nieposłuszeństwo. Karę śmierci Bóg zalecił za poważniejsze grzechy dla tych, którzy gwałcili przymierze, szczególnie za grzechy przeciwko Dziesięciu Przykazaniom, co jest zrozumiałe. Dowodzi to jednocześnie, że prawa Izraela były oparte na innych zasadach niż prawa wszystkich pozostałych narodów, tj. na zasadzie, że Izrael znajdował się na próbie do życia i śmierci pod swoimi prawami. Oto przestępstwa, za które groziła śmierć: morderstwo (3Moj. 24:17; 4Moj. 35:16-24), cudzołóstwo (5Moj. 22:24), zezwierzęcenie (2Moj. 22:19), sodomia (3Moj. 18:22), gwałt (5Moj. 22:25), porwanie (2Moj. 21:16), uprawianie nierządu przez córkę kapłana (3Moj. 21:9), czary (2Moj. 22:18), składanie ofiar z ludzi (3Moj. 20:2-5), uderzenie lub przeklinanie rodziców (2Moj. 21:15,17), całkowita niepoprawność w stosunku do rodziców (5Moj. 21:18-21), bluźnierstwo (3Moj. 24:11-14,16,23), bezczeszczenie sabatu (4Moj. 15:32-36), fałszywe prorokowanie, głoszenie fałszywych religii (5Moj. 13:1-10), składanie ofiar fałszywym bogom (2Moj. 22:20) oraz odrzucenie decyzji sądu (5Moj. 17:12). Metodą wymierzania kary śmierci z reguły było ukamienowanie (3Moj. 20:2,27; 5Moj. 13:10),