Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 334
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
a najwyższą karą było powieszenie (5Moj. 21:22,23) – obydwie są łatwiejszymi formami egzekucji. Spalenie było zaleconą metodą wykonania wyroku śmierci tylko w przypadku córki kapłana, która stała się nierządnicą, a także w przypadku czarownicy (3Moj. 21:9). Nie wolno było torturować skazanych. Mniej poważne grzechy, takie jak szkodzenie czyjejś reputacji, były karane chłostą. Jednak nawet w najgorszych przypadkach nie dozwalano więcej niż na 40 uderzeń, i to w pozycji leżącej, która łagodziła uderzenia (5Moj. 22:18; 25:2,3; 2Kor. 11:24). Biorąc pod uwagę przymierze życia i śmierci, jakie obowiązywało Żydów, wyżej wspomniane kary są kolejnym dowodem tego, że Biblia jest Boskim objawieniem.
Prawa dotyczące świąt miały oczywiście na celu podniesienie radości i religijności w Izraelu, co uczyniło je godnymi towarzyszami Boskiego objawienia. Prawa dotyczące ofiar, poza bezpośrednim błogosławieniem Izraela, pomagały mu w jego relacji przymierza z Bogiem i były typami lepszych przyszłych ofiar, dzięki którym dochodzi do rzeczywistego pojednania między Bogiem a człowiekiem, co czyni je godną i niezbędną częścią Boskiego objawienia. Tak więc różnorodne prawa Mojżesza z pewnością są mocnym dowodem Boskiego pochodzenia ostatnich czterech z pięciu ksiąg Pięcioksięgu.
Niektórzy twierdzą, że prawa Mojżesza były spiskiem kapłanów w celu tyranizowania i wykorzystywania ludu. Nie zgadza się to oczywiście z faktami, ponieważ ani kapłani, ani Lewici nie otrzymali ani bogactwa, ani władzy w Izraelu. Nie mieli oni dziedzictwa w ziemi, jak pozostałe 12 pokoleń. Trzymali się z dala od polityki, a ich zadaniem było nauczanie i składanie ofiar w interesie ludu. Przyznana im dziesięcina w żaden sposób nie wyrównywała im braku dziedzictwa w ziemi, gdyż odpowiadała jedynie zyskom osiąganym z pracy na roli, ale już nie z handlu. Poza tym często była powstrzymywana, szczególnie w czasie apostazji. Z punktu widzenia posiadanych dóbr, w porównaniu z innymi znajdowali się oni zatem w bardzo niekorzystnej sytuacji. Dziesięcina należała im się