Epifaniczny tom 12 – rozdział 4 – str. 360
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
tak potężny system wzajemnie połączonych wydarzeń. Sam Bóg mówi nam, że nie uczyni dosłownie niczego, co wiąże się z realizacją Jego planu, co nie byłoby przez Niego objawione [zapowiedziane] poprzez Jego sług, proroków (Am. 3:7). Prawdę mówiąc, Sam Bóg odwołuje się do Swej zdolności przewidywania szczegółów z przyszłości jako dowodu Jego Bóstwa i wszechwiedzy, utrzymując, że nie potrafi tego żadna inna istota, co jednocześnie dowodzi Jego supremacji (Iz. 46:9-11; 42:9; 44:7; 48:5,6; Dan. 2:28,29; Dz. 15:18). Proroctwa Biblii są zatem niezbitym dowodem jej Boskiego pochodzenia.
Przed podaniem pewnych szczegółów na temat wypełniania się proroctw przedstawimy kilka uwag ogólnych na ich temat. Przede wszystkim przemawiają one do naszych zmysłów, ponieważ ich dowody są przed naszymi oczami, np. spustoszenie Jeruzalem i Palestyny, rozproszenie Żydów wśród narodów, powstanie i upadek czterech uniwersalnych imperiów: Babilonii, Persji, Grecji i Rzymu, podział tego ostatniego na dziesięć językowych grup narodów europejskich, rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa, apostazja, która miała swój początek już w pierwszych latach Wieku Ewangelii, powstanie, panowanie, objawienie i zniszczenie papiestwa itp. Po drugie, charakterystyczną cechą religii Biblii jest to, że jej objawiciele odwoływali się do proroctw jako dowodu na to, iż jest ona Boskim objawieniem. Islam, buddyzm, szintoizm, hinduizm ani żadna inna pogańska religia nie powołuje się na proroctwo jako dowód swego Boskiego pochodzenia. Niektóre wyrocznie pogańskie twierdziły, że przepowiadają fragmentaryczne wydarzenia, a ich przepowiednie były udzielane niechętnie i tylko pod wpływem nie dającego się uniknąć nalegania, zwykle ubrane w tak dwuznaczne słowa, by mogły pasować do różnych wariantów. Np. król Croesus, z królestwa Lidii, został zachęcony przez wyrocznię w Delfach, by rozpocząć wojnę z królem Cyrusem, z królestwa Persji, otrzymując obietnicę, że jeśli przekroczy rzekę Halys, która rozdzielała obydwa królestwa, królestwo upadnie. Gdy Croesus został