Epifaniczny tom 12 – rozdział 4 – str. 383
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
Jezusa (Mat. 24:30), podawanej w czasie, kiedy na świecie miało panować wielkie złudzenie (Mat. 24:15-29); a czwarte związane było z dziełem Żniwa jako podsumowaniem Wieku (w.31). W związku z dwiema ostatnimi rzeczami miały wystąpić pewne charakterystyczne wydarzenia (w.32-51). Cudowne są wypełnione szczegóły proroctw naszego Pana podane wcześniej w Łuk. 21:7-24. Jeszcze cudowniejsze są wypełnione szczegóły z Mat. 24:5-51; Mar. 13:4-37. Brak miejsca nie pozwala nam ich tutaj przytoczyć. Można o nich przeczytać w IV tomie Wykładów Pisma Świętego, s.563-614.
W 2Tes. 2:1-12 podane jest znamienne proroctwo o papieskim antychryście w jego naturze, powstawaniu, panowaniu, końcu i złym wpływie. Paweł podaje nam wiele innych proroctw, szczególnie 2Tym. 3:1-9,13; 4:3,4. Jakub (Jak. 5:1-8), Piotr (2Piotra 2:3), Jan (1Jana 4:1-3) oraz Juda (Judy 4-19) także podają nam wiele znamiennych proroctw. Jednak największym proroctwem całej Biblii jest księga Objawienia, która zawiera proroczą historię prawdziwego i nominalnego Kościoła w ich wzajemnych relacjach oraz w relacjach z władzami świeckimi (1-19), a także zapowiedzi tysiącletniego panowania w serii siedmiu obrazów (20:1-22:3). Wszystko, co zawarte jest do Obj. 19:5, praktycznie zostało już wypełnione. Jeśli Pan pozwoli, mamy nadzieję, że w późniejszym czasie wyjaśnimy księgę Objawień.
Wracając do Starego Testamentu, zauważamy, że podaje nam on wiele proroctw na temat pogańskich narodów, krajów i miast, z którymi Izrael miał większy lub mniejszy kontakt. Bardzo krótko podamy kilka rzeczy na ten temat. Biblia między innymi zapowiada ich upadek, ruinę i spustoszenie, np. Amona (Jer. 49:2,6; Ezech. 25:2-10; 21:32; Sof. 2:9), Moabu (Jer. 48:1-47; Izaj. 11:14; 15:1-8; 16:2-10; 17:2; 25:10; Sof. 2:8-10), Edomu (Jer. 49:7-18; Ezech. 25:13; 35:1-4,7,9,14,15; Joela 3:19; Amos 1:11; Abd. 21; Mal. 1:3,4),