Epifaniczny tom 12 – rozdział 5 – str. 470
Biblia jako Boskie Objawienie (dok.)
zdolnościami i wiedzą są w stanie znieść, z ograniczeniem stosowanych zasad tylko do tych, które wcześniej zostały przedstawione. Takiej próbie poddawani są tylko ci, którzy już wcześniej dowiedli, że przy odpowiednim wysiłku mogą jej sprostać i którzy otrzymali informacje co do rezultatu powodzenia lub porażki takiej próby. Widzimy, że takie zasady występują na testach przeprowadzanych w szkołach podstawowych, średnich, kolegiach i uniwersytetach oraz tych, którym w celu uzyskania promocji poddawani są studenci teologii, medycyny, prawa, sztuki, nauk ścisłych itp. Widać to również w testach, jakie muszą przechodzić kandydaci do stopni i tytułów naukowych oraz pragnący awansu wśród mężów stanu, profesorów, w przemyśle, zakładach produkcyjnych, finansach, biznesie, wojskowości. Praktycznie we wszystkich dziedzinach ludzkiej działalności powodzenie oznacza awans, a porażka – degradację. Natura ludzkiego doświadczenia obfituje w ilustracje dowodzące, że niepowodzenia rodziców czynią ich dzieci odbiorcami skutków takich niepowodzeń, tak jak dzieci Adama i Ewy odziedziczyły złe skutki upadku swych pierwszych rodziców. Tak więc nawet analogia w naturze potwierdza zarys Boskiego planu w odniesieniu do próby Adama, Ewy i nas samych.
Bliska analogia występuje między budową i biegiem natury a nauką Biblii na temat kary za grzech – śmierci, nie wiecznego życia w mękach. W budowie i biegu natury nie ma niczego, co sugerowałoby analogię do wiecznego życia w mękach jako kary za grzech. Natura nie dostarcza nam żadnego przykładu ciała odpornego na zniszczenie, które byłoby czymś nieodzownym w przypadku wiecznego życia w mękach. Natura nie dostarcza też nam ani jednego przykładu istoty zwierzęcej posiadającej zasadę życia nierozdzielną od odpornego na zniszczenie ciała. W naturze nie ma zatem żadnej analogii do wiecznego życia w mękach jako kary za grzech. Budowa i bieg natury są natomiast pełne ilustracji panowania śmierci jako kary za grzech. Każde ciało zwierzęce, łącznie z człowiekiem, może być zniszczone, a kiedy przychodzi odpowiedni czas, ulega takiemu zniszczeniu. Zasadę życia można oddzielić od każdego ciała zwierzęcego, łącznie z człowiekiem,