Epifaniczny tom 12 – rozdział 5 – str. 521
Biblia jako Boskie Objawienie (dok.)
a faraonem Necho, w czasie której ten drugi pokonał tego pierwszego (2Król. 23:29,30; 2Kron. 35:20-27), co obrazuje konflikt między ortodoksyjnym ruchem ewangelicznym a szatanem działającym przez entuzjastów ruchów zjednoczeniowych, którzy całkowicie rozgromili ten pierwszy ruch. Tak więc dolina Jezreel i jej bitwy, symbolizujące wspomniane rzeczy, potwierdzają pogląd, że Biblia jest Boskim objawieniem.
Następnie naszą uwagę skupimy na rzekach Ziemi Świętej symbolizujących różne zarysy Boskiego planu i w ten sposób potwierdzających Biblię jako Boskie objawienie. Jordan (zstępujący, osądzony) to główna rzeka Ziemi Świętej, która wraz ze swymi trzema jeziorami (Huleh, Galilejskim i Morzem Martwym) symbolizuje rodzaj ludzki staczający się w stanie klątwy w czasie pierwszej i drugiej dyspensacji, zwanych także światami. Ten system wodny staje się symboliczny w Jeziorze Huleh, zwanym wodami Merom (Joz. 11:5). Jezioro to w większej części leży na poziomie morza, na swoim początku znajdując się około 1 m powyżej, na swym końcu około 0,6 m poniżej poziomu morza. Jego średnie położenie na poziomie morza obrazuje ludzkość w jej doskonałym stanie w Adamie i Ewie. Wpłynięcie do niego Jordanu przedstawia ludzkość wchodzącą w akcie stworzenia w stan doskonałości (1Moj. 1:26-31). Jordan wypływający z niego reprezentuje początek staczania się ludzkości w stanie klątwy przez grzech, wyrok śmierci i wypędzenie z Edenu. Na długości niecałych 14 km między jeziorem Huleh a Tyberiadzkim Jordan opada z 0,6 m do 210 m poniżej poziomu morza. Ten nagły spadek obrazuje wielkie zapadnięcie się ludzkości w stan deprawacji w czasie 1654 lat między wygnaniem jej z Edenu aż do potopu w czasie trwania pierwszego świata, obrazowanego przez Jordan od opuszczenia przez niego jeziora Huleh aż do wpłynięcia do Jeziora Tyberiadzkiego, które reprezentuje potop, koniec pierwszego świata.
Po wypłynięciu z Jeziora Tyberiadzkiego Jordan opada o kolejne ponad 180 m poniżej poziomu morza, wpadając do Morza Martwego, którego powierzchnia leży około 400 m p.p.m,