Epifaniczny tom 12 – rozdział 6 – str. 632
Natchnienie Biblii
pomaga przywrócić zagubioną wersję, by wyeliminować wersję zbędną, a niekiedy fałszywą, spotykaną we wszystkich dawnych manuskryptach, np. Mat. 27:51-54 w odniesieniu do trzęsienia ziemi i powstawania umarłych. Przez tzw. liczbowanie sąsiednie Bóg pokazuje błędy, których powstanie przewidział. Przez liczbowanie sąsiednie rozumiemy niedokładne siódemki. Jeśli założymy, że danej liczbie może brakować 1 lub więcej do siódemki lub może być ona o 1 lub więcej powyżej siódemki, cała reszta wyjdzie w systemie siódemkowym. Dla przykładu, liczbie 104 brakuje 1 do wielokrotności siódemki, którą jest 105. Jeśli jednak potraktujemy ją jako 105, liczby związane z nią w tym samym kontekście wychodzą w systemie siódemkowym. Jest całkiem oczywiste, że taki sposób traktowania siódemek gwałci zasadę siódemkową, ponieważ wartość liczbowania biblijnego polega na tym, że działa ono w systemie doskonałych siódemek. Ivan Panin używa go jednak jako dowodu, że fałszywa chronologia Biblii jest prawdziwa! Jeśli chodzi o interpunkcję Łuk. 23:43 podaną w A.V.: „Zaprawdę powiadam tobie, dziś będziesz ze mną w raju”, wiele z dzieci Bożych jest w dużym stopniu zakłopotanych, ponieważ wiedzą one, że z trzech rajów Biblii dwa nie istniały tamtego dnia, a o trzecim Jezus po swym zmartwychwstaniu wyraźnie powiedział (Obj. 2:7), że jeszcze tam nie był od swej śmierci (Jana 20:17). Z pomocą przychodzi nam tutaj liczbowanie biblijne. Pokazuje ono, że jeśli przecinek postawimy przed słowem dziś, jak czyni to A.V., w obydwu zdaniach tego stwierdzenia powstaje liczbowanie sąsiednie, natomiast jeśli umieścimy go po słowie dziś, każde zdanie wychodzi w doskonałych siódemkach. Jest to Boski sposób pokazania, że na ten temat miał panować błąd, a także Jego sposób naprawienia tego błędu. Zjawisko to dość często pojawia się w Biblii w wersetach, których błędne zastosowanie zostało przewidziane.
Jednak dla obecnych potrzeb jednym z najlepszych zastosowań liczbowania biblijnego jest potwierdzenie słownego natchnienia Biblii na podstawie jej zewnętrznych form. Dla szczerze wierzącego najlepszym dowodem natchnienia Biblii jest jej