Epifaniczny tom 12 – rozdział 6 – str. 640
Natchnienie Biblii
Kanaanu przez Jozuego. Tak gruntownie zbijają one drugie złudzenie przez lata podtrzymywane jako główny zarzut do Mojżeszowego autorstwa Pięcioksięgu (że sztuka pisania nie była wówczas znana), że żaden badacz, nawet wyższy krytyk, nie popiera dzisiaj tego złudzenia. Mimo to złudzenie Astruca stało się ojcem wyższego krytycyzmu, a złudzenie Wolfa jego matką! W ten sposób teoria ta traci ojca i matkę. Jest ona oczywiście wynalazkiem szatana, ojca kłamstw (Jan 8:44), który poprzez wyższy krytycyzm wypowiedział wielkie kłamstwa.
Kolejnym zarzutem wobec wyższego krytycyzmu jest to, że opiera się on na osobistych wyobrażeniach, postawach, uprzedzeniach i szczególnych upodobaniach teoretyków („literackim wyczuciu”!), a nie na indukcjach na podstawie faktów ani dedukcjach wyprowadzonych z rzeczywistych reguł. Wynalazcy i główni orędownicy ewolucyjnego etapu wyższego krytycyzmu to profesorowie germańscy, którzy lata swych badań spędzili na tworzeniu własnych teorii zgodnych z ich pojęciami na temat tego, jak powinna była wyglądać rzeczywistość według ich z góry założonych opinii, uprzedzeń, postaw i szczególnych upodobań, a nie jaką ta rzeczywistość była. W kręgach naukowców ich metoda nazywana jest „subiektywną”, w przeciwieństwie do „obiektywnej” metody badawczej. Ten pierwszy termin oznacza, że punkt widzenia jednostki oparty jest na jej osobistych umysłowych postawach, szczególnych upodobaniach i uprzedzeniach. Drugi termin oznacza, że punkt widzenia jednostki oparty jest na faktach i rzeczywistych zasadach, niezależnych od jej osobistych umysłowych postaw, uprzedzeń czy szczególnych upodobań. Wyższy krytycyzm jest zatem subiektywną teorią niepraktycznych teoretyków. Chociaż wielu niemieckich profesorów jest wspaniałymi badaczami, są oni w zasadzie oderwani od praktyki życiowych faktów, w wyniku czego okazują się bardzo słabymi sędziami zjawisk życiowych. Co więcej, ich poglądy były punktem widzenia Zachodu, Europejczyków, a nie Wschodu, Azjatów. Do Biblii, która jest przede wszystkim księgą Wschodu, przesiąkniętą wschodnimi sformułowaniami językowymi, stylem myślenia, punktem widzenia i sposobem odczuwania,