Epifaniczny tom 12 – rozdział 6 – str. 643
Natchnienie Biblii
ofiar Starego Testamentu nie był rozpowszechniony przed napisaniem tego Psalmu. A zatem – wołają z triumfem – nie pochodzi on od Mojżesza. Mówimy im jednak: Chwileczkę! Słowa te nie są historią, lecz proroctwem na temat Chrystusa (Żyd. 10:5-10). Wcale nie mówią one o tym, że Bóg nie pragnął i że nie miał przyjemności z typicznych ofiar, zanim Chrystus pojawił się z ich antytypami. Stwierdzają ten fakt dopiero po tym, gdy Chrystus unieważnił je jako typy przez zastąpienie ich antytypami, jak dowodzi tego Żyd. 10:5-10, Cytują też Oz. 6:6: „Bo miłosierdzia chcę, a nie ofiary”, jako kolejny dowód na to, że w VIII wieku p.n.e. Mojżeszowe ofiary nie były pożądane przez Boga, a więc że ofiary te zostały zasugerowane przez Boga nie wcześniej niż co najmniej 700 lat po czasach Mojżesza. Na to odpowiadamy: Wyrywacie ten fragment z kontekstu. Kontekst pokazuje, że Bóg nie pragnął żadnej ofiary składanej Mu przez tych, którzy nie okazywali miłosierdzia, ani żadnych ofiar całopalenia składanych niezgodnie z Bożą prawdą. Jest to jednak bardzo dalekie od tego, że Bóg w ogóle ich nie chciał, co głośno obwieszczają wyżsi krytycy.
Podobnie cytują Amos 5:21-25 jako dowód tego, że w VIII p.n.e. Bóg nie aprobował ofiar ani usług opisanych w Pięcioksięgu. Także i tutaj musimy stwierdzić, że pomijają oni słowa towarzyszące Jego dezaprobacie i następujące po niej. Mówią one o tym, że bezbożność i obłuda Izraelitów ówczesnych czasów sprawiały, że nie aprobował On ofiar ani służby bezbożnych, które Biblia wyraźnie nazywa obrzydliwością Panu (Przyp. 15:8), co nie dotyczyło jednak odpowiednio składanych ofiar. Podobnie Jer. 7:22: „Bom nie mówił z ojcami waszymi, anim im nie przykazał onego dnia, któregom ich wywiódł z ziemi egipskiej, o całopaleniu i o ofiarach”. Przytacza się ten tekst na dowód tego, że do czasu wygnania Bóg nie zalecał Żydom składania ofiar izraelskich kapłanów. W odpowiedzi chcemy zwrócić uwagę na kilka rzeczy: (1) Fragment ten zgodnie z prawdą stwierdza, że w dniu wyzwolenia Izraela z Egiptu naród ten nie otrzymał informacji o składaniu jakichkolwiek ofiar kapłańskich. Stało się to dopiero w czasie ich krótkiego pobytu przy Synaju. (2) Werset ten przytacza dwie główne ofiary prawa Lewitów: