Epifaniczny tom 12 – rozdział 6 – str. 684a
Natchnienie Biblii
zmieszane z mirrą) są sprzeczne, a więc niezgodne z natchnieniem. Odpowiadając, przede wszystkim stwierdzamy, że palestyński ocet to kwaśne wino. Nie ma zatem tutaj żadnej sprzeczności. Jednak najlepsze manuskrypty i greckie recenzje Mat. 27:34 podają słowo wino, nie ocet. Łukasz nazywa je jednak octem (Łuk. 23:36), który należy rozumieć jako rodzaj wina, ponieważ kwaśne wino jest octem. Chodzi o to, co zostało zaoferowane Jezusowi do picia tuż po Jego ukrzyżowaniu, gdyż pod koniec zaproponowano Mu ocet, kwaśne wino (Mat. 27:48; Mar. 15:36; Jana 19:29,30). Zauważmy, że według Mateusza wino było zmieszane z żółcią, a według Marka z mirrą. Który ma rację? Obydwaj, ponieważ było zmieszane z obydwiema substancjami. Mateusz wymienia jedną z nich, a Marek tę drugą, ponieważ gdy dwaj Ewangeliści podają różne rzeczy związane z tą samą kwestią, nie powinniśmy zakładać, że przeczą sobie wzajemnie, lecz się uzupełniają. Często ma to miejsce w sądzie, kiedy niektórzy świadkowie mówią o niektórych rzeczach, a inni o innych związanych z daną sprawą. Jeżeli pozostałe rzeczy się niczym nie różnią, zasady dowodów sądowych wymagają, by wszystko to uznać za dowód. Tak więc w tej kwestii nie ma niczego przeciwnego natchnieniu. Nasz korespondent dopatruje się także sprzeczności między Mar. 15:32 (który mówi o tym, że obydwaj złoczyńcy urągali Jezusowi) a Łuk. 23:39, 40 (który mówi, że czynił to tylko jeden z nich, a ten drugi karcił go za to). Opisy te harmonizujemy następująco: Początkowo obydwaj Mu urągali, i to wkrótce po Jego ukrzyżowaniu, jakiś czas przed południem, przed 6 godziną (czasu żydowskiego, Mar. 15:32,33), natomiast o godzinie 6 jeden ze złoczyńców, obserwując cichość Jezusa w ciężkich warunkach cierpień i szyderstw, zmiękł do stanu pokuty i po skarceniu urągającego złoczyńcy pragnął, by Jezus pamiętał o nim, gdy przyjdzie w Swym Królestwie (Łuk. 23:39-44). Tak więc opisy te są zgodne z natchnieniem.
Nasz korespondent sądzi, że między wszystkimi czterema Ewangelistami panują sprzeczności na temat napisu na krzyżu (Mar. 15:26: „Król żydowski”; Łuk. 23:38: „Ten jest królem żydowskim”;