Epifaniczny tom 12 – rozdział 6 – str. 684c
Natchnienie Biblii
pasterzy jest opisana w Łuk. 2:16, natomiast odwiedziny mędrców podane są w Mat. 2:11. Wydarzenia z Łuk. 2:16 miały miejsce w noc narodzin Jezusa (w. 11, 15, 16), natomiast wizyta mędrców nastąpiła co najmniej 40 dni później, ponieważ 40. dnia został On przedstawiony Panu w Świątyni (Łuk. 2:22-38; por. z 3Moj. 12:1-8). Czytamy bowiem, że wkrótce po wizycie mędrców Józef i Maria uciekli do Egiptu i pozostali tam aż do śmierci Heroda, chroniąc w ten sposób życie dziecka przed morderczymi zapędami Heroda (Mat. 2:12-15). Wygląda zatem na to, że jakiś czas po narodzeniu Jezusa (albo przed Jego przedstawieniem w świątyni 40. dnia albo po nim) przeprowadzili się oni ze stajni do domu. Także i tutaj mamy harmonię z natchnieniem.
Na koniec, zakłada się, że w Mat. 5:17, 18 (gdzie Jezus oświadcza, że nawet najmniejsza część Przymierza Zakonu nie przeminie, zanim nie wypełni się w antytypie, i że raczej przeminie niebo i ziemia niż zawiedzie którakolwiek z nich) Jezus przeczy Pawłowi w Gal. 3:24,25 (gdzie Paweł dowodzi, że chrześcijanie pochodzący z Żydów jego czasów zostali uwolnieni od Przymierza Zakonu) oraz w Rzym. 7:6 (gdzie Paweł dowodzi, że chrześcijanie pochodzący z Żydów jego czasów kiedyś byli w niewoli Przymierza Zakonu, lecz zostali z niej wyzwoleni przez przyjście do Chrystusa). W tych fragmentach ani Jezus, ani Paweł nie odnoszą się do Boskiego prawa sprawiedliwości, które wszystkie istoty, ludzkie i duchowe, poddaje swym zarządzeniom. Mówią oni o Mojżeszowym Przymierzu Zakonu, o którym Jezus i Paweł stwierdzają, że każda jego część będzie ważna i skuteczna do chwili wypełnienia się w antytypie, co w przypadku żydowskich chrześcijan dokonywało się w czasie Wieku Ewangelii przez Chrystusa. Nie dotyczyło to jednak niewierzących Żydów, którzy zostaną uwolnieni od Przymierza Zakonu dopiero wtedy, gdy w Tysiącleciu staną się wierzącymi, ponieważ wtedy Nowe Przymierze, antytyp Przymierza Zakonu, zastąpi je jako jego