Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 693
Przymioty i zastosowania Biblii
wokół miłości i skupiają się na miłości jako wypełnienie prawa miłości obowiązkowej i bezinteresownej, ponieważ sercem każdego przykazania – czy to zakazu, czy nakazu – jest miłość. Z miłości wypływa każda inna łaska z wyjątkiem wiary, nadziei, samokontroli i cierpliwości, które jednak muszą pozostawać w harmonii z nią jako jej podpory i jako kanały, przez które może ona działać. Cecha jedności nie jest też obca licznym Boskim obietnicom: wszystkie one zawierają się i wynikają z wszechogarniającego Przymierza Abrahamowego, które jest wiecznym celem Boga, Boskim planem wieków w pigułce. O tak, Przymierze to jest całą Biblią w pigułce, cudownym podsumowaniem Boskiego planu. Dlatego oczywiste jest, że przy swej całej różnorodności obietnice te są jednością, która ma przynieść Bogu chwałę. To samo dotyczy bardzo licznych napomnień Biblii, które podobnie do biblijnych przykazań skupiają się na charakterze, ostrzegając przed rzeczami, które przyczyniają się do rozwoju złego charakteru, i zachęcając do rzeczy, które składają się na dobry charakter. A zatem w napomnieniach panuje jedność. Jest to prawdą także z innego punktu widzenia: ich relacji do przykazań Słowa. Ich sercem jest bowiem zachęta do miłości obowiązkowej i bezinteresownej, z której, jak wykazaliśmy wyżej, wypływają praktycznie wszystkie łaski i która działa w harmonii ze wspomnianymi wyżej łaskami wiary, nadziei, samokontroli i cierpliwości. Wszystko to także prowadzi w kierunku uwielbienia dla Boga. Jedną całością są też proroctwa: skupiają się one na klasie Chrystusa jako tajemnicy Boga, a wszystkie inne rzeczy, których dotyczą, znajdują się w Biblii z powodu związku z tą tajemnicą. Widzimy w tym ich jedność, a ta jedność z klasą Chrystusa jest gwarancją, że przyczynią się one do chwały Bożej. Również historie Biblii odznaczają się jednością, ponieważ w jedną całość wiążą inne księgi biblijne jako objawienie jednego Boga doskonałej mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Typy, jako obrazy w pantomimie przyszłych klas, osób i działania jednego planu Boga przynoszącego Mu uznanie, mają swój udział w jedności tego planu i jego celu – chwały Boga.