Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 722
Przymioty i zastosowania Biblii
Przechodzimy obecnie do dowodów na to, że Biblia jest wystarczająca jako jedyne źródło wiary i zasad praktyki oraz jako główna reguła wiary i praktyki ludu Bożego. Wniosek ten wyciągamy na podstawie zakazu Mojżesza, by niczego do Biblii nie dodawać ani niczego z niej nie odejmować (5Moj. 4:2), a także na podstawie podobnego ostrzeżenia Jana przed tymi dwoma rzeczami (Obj. 22:18,19). Św. Paweł oczywiście potwierdza to w odniesieniu do Pisma Świętego, gdy w 2Tym. 3:15-17 mówi nam, że Biblia jest w stanie uczynić człowieka mądrym (uczy go) ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusa Jezusa i że jest pożyteczna ku doktrynie (w co powinniśmy wierzyć), ku zbijaniu (co powinniśmy odrzucać), ku naprawie (czego nie powinniśmy czynić) oraz ku pouczaniu w sprawiedliwości (co powinniśmy czynić), a to w tym celu, by lud Boży był dokładnie poinformowany i przygotowany do każdego dobrego uczynku. Biblia napomina nas, byśmy udawali się do niej po wszelkie niezbędne instrukcje, ostrzegając nas przed przeciwnymi temu instrukcjami jako pochodzącymi od ciemności (Izaj. 8:20). Wynika to także z doskonałości Biblii (2Sam. 22:31). Należy ją cenić bardziej niż ziemski pokarm właśnie dlatego, że jest ona pokarmem niebiańskim (Ijoba 23:12). Jest radością i przedmiotem rozmyślań ludu Bożego (Psalm 1:2). Jest wystarczająca, by umożliwić mu odniesienie zwycięstwa w walce z szatanem (Psalm 17:4). Wystarczy, by nawracać i uczyć (19:8), by nieść radość i pełne oświecenie (9), by ostrzegać przed złem i nagradzać czyniących dobrze (12), a także by zachować lud Boży od potknięcia (37:31). W sercu umożliwia człowiekowi pełnienie całej woli Boga (40:9). Jest wystarczająca, by prowadzić i doprowadzić do Królestwa (43:3). Słuchając jej, lud Boży rozwija nadzieję, pamięta o Boskich dziełach i jest powstrzymywany przed naśladowaniem złych przykładów (78:6-8). Wystarczy do rozwinięcia świętości (93:5). Wystarcza, by oczyszczać tych, którzy jej słuchają (119:9), by powstrzymywać człowieka przed grzechem (11), by udzielać wszelkiej rady (24), by budzić nadzieję (49), pocieszać (50), by zachować od zagłady (92), by ożywiać (93), by czynić człowieka mądrzejszym od jego wrogów, nauczycieli i starców (98-100), by udzielać zrozumienia, wskazówek (104,105,133)