Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 760
Przymioty i zastosowania Biblii
ataków i wypaczeń, a ściśle mówiąc, wszystkie z tych ważniejszych, zostały pokazane w typie i proroctwie w związku z odpowiednimi wydarzeniami. Nie zapomniano także o pozostałych, które otrzymały pomoc niezbędną do ich zbicia, bez bezpośredniego odnoszenia się do nich w proroctwie czy typie. Jaki człowiek mógłby ukształtować Biblię tak, by posiadała ona te zastosowania? Jaki anioł mógł tak skonstruować ją jako doskonałą całość o takim zastosowaniu? Jej zastosowanie konstruktywne i zbijające jest jednym z powodów jej niezniszczalności, ponieważ posiada ona odporność na wszelkie ataki, a jednocześnie niszczy je wszystkie. Dlatego mówi ona o swych sługach, stosujących ją wobec dzieci Bożych: „Żadna broń ukuta przeciwko tobie nic nie wskóra, a każdemu językowi, który w sądzie przeciwko tobie wystąpi, zadasz kłam [obalisz, zbijesz]. Takie jest dziedzictwo sług Pana, a ich sprawiedliwość ode mnie pochodzi, mówi Pan” (Izaj. 54:17).
Gdy już zauważyliśmy, że Biblia posiada takie zastosowanie, powstaje pytanie, dlaczego je posiada? Podanie zrozumiałej odpowiedzi wymaga wielu wyjaśnień. Pierwszym z nich jest to, że fałszywe nauki szatana starają się zdyskredytować, a następnie zniszczyć nauki Biblii. Gdy szatan zauważył stopniowe objawianie Biblii, zrozumiał, iż jest to bardzo niezwykła księga. Usiłował zrozumieć i wypaczyć jej fragmenty, gdy te były stopniowo podawane. Takie wypaczenia stopniowo powstających fragmentów, błędnie przez niego zrozumianych, narzucił poganom jako ich religie, rzekomo będące Boskim objawieniem. Stopniowo rozwijał je w okresie Starego Testamentu. Okazywały się one jednak tak głupie i próżne, że gdy przyszedł Chrystus, szatan przy ich pomocy nie mógł już dłużej kontrolować pogan, czego świadectwem jest całkowite załamanie się w tym czasie greckiego i rzymskiego pogaństwa! Gdy Chrystus i Apostołowie podali nauki, które otworzyły Stary Testament, i gdy przybrały one formę księgi w stopniowo powstającym Nowym Testamencie, szatan stał się ich najbardziej uważnym słuchaczem i najbardziej pilnym badaczem tak wyjaśnianego Starego i Nowego Testamentu. Ten ojciec kłamstwa czynił to nie dlatego, że pragnął