Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 770
Przymioty i zastosowania Biblii
jednak w rodzaju ludzkim jako zbiorowości. To, co wymieniliśmy wyżej, jest grzeszne i już samo wymienienie tego zła jest dowodem konieczności naprawiającego zastosowania Biblii. Wskazuje to na potrzebę jej naprawiającego, korygującego zastosowania – do naprawiania grzechu w usposobieniu, motywach, myślach, słowach i czynach.
Nie tylko grzech w ludzie Bożym sprawia, że koniecznym jest naprawiające zastosowanie Biblii. Konieczność ta powstaje także w wyniku naturalnego samolubstwa i światowości u poświęconych. Chociaż naturalne (w odróżnieniu od grzesznego) samolubstwo i światowość są właściwe u nieusprawiedliwionych i usprawiedliwionych, nie są one właściwe dla poświęconych zawsze wtedy, kiedy używane są niezgodnie z interesami sprawy i ludu Pana. Muszą być odrzucane przez poświęconych zawsze wtedy, gdy ich spełnienie ma być kosztem sprawy i ludu Pana. Chociaż w usprawiedliwieniu zgodziliśmy się pozostawać martwymi dla grzechu, a żywymi dla sprawiedliwości, to w poświęceniu dodatkowo zgodziliśmy się pozostawać martwymi dla samolubstwa i światowości, a żywymi dla pobożności, tzn. zgodziliśmy się zrezygnować z własnej woli i woli świata, a za własną przyjąć wolę Boga w interesie Jego ludu, prawdy, sprawiedliwości i świętości. By im służyć, często musimy powiedzieć nie naszym pragnieniom w relacji do nas samych i świata, czyli zawsze wtedy, kiedy zaspokojenie własnych pragnień lub pragnień świata jest niezgodne z rozwojem ludu Pana, prawdy, sprawiedliwości i świętości. Trzy ostatnie rzeczy są właśnie tym, co rozumiemy pod interesem sprawy Pana. W obecnym czasie szatan stworzył takie warunki, które sprzyjają grzechowi, samolubstwu i światowości, a nie sprzyjają prawdzie, sprawiedliwości i świętości ani ludziom, którzy rzeczy te czynią głównymi celami w życiu. Dlatego ułatwia on zadowalanie samego siebie i świata, a utrudnia zapieranie się ich. Niestety, prawie wszyscy poświęceni w takim czy innym momencie ulegają sobie i światu kosztem ludu i sprawy Pana. Zamiast więc przez zaparcie samego siebie i świata powiedzieć nie samemu sobie i światu, gdy ci domagają się zaspokojenia swych pragnień, spełniają je kosztem ludu