Epifaniczny tom 15 – rozdział 1 – str. 13
Chrystus: Jego karnacja
jest rzeczownikiem pospolitym. Słowo Bóg jest tutaj zatem nazwą własną, lecz w następnym zdaniu jest rzeczownikiem pospolitym, co widać w tłumaczeniu – bóg (ang. a god)], a bogiem było ono Słowo [Słowo jest tutaj nazywane bogiem, kimś potężnym, ponieważ takim było. Biblia około 200 razy nazywa bogami zarówno dobrych, jak i złych aniołów (Ps. 97:7 por. z Żyd. 1:6; 1 Kor. 8:5; 2 Kor. 4:4), ponieważ są potężnymi jednostkami, a takie właśnie jest znaczenie hebrajskiego słowa oznaczającego bogów – elohim. Nawet potężni ludzie są w Biblii nazywani bogami, np. każdy władca świecki nazywany jest theos (2 Tes. 2:4), a sędziowie w Izraelu nazywani są elohim, bogami, co w przekładzie A.V. oddane jest słowem sędziowie (2 Moj. 21:6; 22:8,9). Logos, jako najpotężniejsza z duchowych Boskich istot, oczywiście był bogiem, kimś potężnym. Kontrast między Bogiem (the God) a bogiem (a god) ostatecznie dowodzi tutaj, że Logos ani nie był Najwyższą Istotą, ani drugą osobą Najwyższej Istoty]. To było na początku u Boga [(ang. the God); to powtórzenie ma na celu podkreślenie, by jeszcze dobitniej pokazać fakt, że Słowo nie było ani Najwyższą Istotą, ani częścią Najwyższej Istoty, jak utrzymują trynitarze, lecz Narzędziem, Premierem Najwyższej Istoty, kimś szczególnie Mu bliskim w funkcji urzędowej]”.
To, że Logos był szczególnym Narzędziem Boga w stwarzaniu, pokazane jest w wersecie 3: „Wszystkie rzeczy przez nie się stały [wszystkie stworzone rzeczy -oczywiście z wyjątkiem Niego Samego, ponieważ On jest jedyną istotą bezpośrednio stworzoną przez Boga (Jan 1:14,18; 3:16,18; 1Jana 4:9) – powstały przez Niego jako Narzędzie wykonawcze, nie jako źródło, którym jest wyłącznie Ojciec (1Kor. 8:6). Źródło jest w grece wskazywane albo przy pomocy przyimka hypo – przez, albo ek, ex – z, natomiast narzędzie wykonawcze z reguły oddawane jest przyimkiem dia – przez; niekiedy jest jednak używany grecki przyimek en, oznaczający jedno i drugie, przy czym kontekst decyduje o tym, o co dokładnie chodzi, choć przede wszystkim i najczęściej oznacza on w. Tutaj w odniesieniu do Jezusa użyty jest przyimek dia, tak jak w 1Kor. 8:6 oraz Kol. 1:15,17.