Epifaniczny tom 15 – rozdział 1 – str. 22
Chrystus: Jego karnacja
wszystkim [W studiowaniu, głoszeniu i praktykowaniu prawdy oraz znoszeniu związanych z tym doświadczeń wśród srogich prób i pokus. By był podobny im we wszystkich aktywnych i biernych doświadczeniach, musiał być dokładnie im podobny, z wyjątkiem grzechu, ponieważ aby być wypróbowanym z każdego punktu widzenia ludzkiej natury, tak jak próbowani są Jego bracia, musiał stać się uczestnikiem ludzkiej natury, dokładnie tak jak oni, z wyłączeniem grzechu (Żyd. 2:17,18; 4:15)]”. Fragment ten z pewnością zajmuje swe miejsce obok Jan 1:1-3,14; Filip. 2:6-8; 2Kor. 8:9, ucząc, że w procesie karnacji Jezus stał się doskonałą istotą ludzką, posiadając w jej wyniku tylko i wyłącznie ludzką naturę.
Gal. 4:4 to kolejny tekst uczący o karnacji, a nie inkarnacji Chrystusa. Zacytujemy go z przekładu I.V.: „Lecz gdy przyszła pełnia czasu, Bóg posłał swego syna, po staniu się z niewiasty, po staniu się pod zakonem, aby wykupił tych pod zakonem, abyśmy my mogli dostąpić synostwa”. Teraz przytoczymy ten fragment razem z komentarzami w nawiasach: „Lecz gdy przyszła pełnia czasu [gdy nadszedł wyznaczony przez Boga czas w Boskim Planie Wieków], Bóg [najwyższy] posłał [nie w procesie karnacji, lecz w celu służenia, co miało swój początek, gdy osiągnął On wiek 30 lat, ponieważ imiesłowy przeszłe (aoryst), „po staniu się”, dowodzą, że posłanie to miało miejsce po tych dwóch staniach się] syna swego, [który] po staniu się z niewiasty [po narodzeniu się jako istota ludzka z Marii Panny (a więc nie jako Bóg-człowiek, lecz jako doskonała istota ludzka)], po staniu się pod zakonem [po narodzeniu się jako Żyd pod Przymierzem Zakonu, a więc nie jako Bóg-człowiek, lecz jako doskonała istota ludzka, co nastąpiło przy Jego narodzeniu jako istoty ludzkiej z nasienia Abrahama przez Izaaka i Jakuba], aby wykupił [spod Zakonu, ceną okupu] tych pod zakonem [Żydów, którzy jako jedyni byli pod Przymierzem Zakonu], abyśmy my [wierzący z Żydów] mogli dostąpić synostwa [przez spłodzenie z Ducha]”. Fragment ten pokazuje, że Syn Boży stał się istotą ludzką i poddanym Przymierza Zakonu,