Epifaniczny tom 15 – rozdział 1 – str. 26
Chrystus: Jego karnacja
w nich samych i w ich działaniach. Gdy jako istota ludzka osiągnął ten wiek, Jego wszystkie moralne władze społeczne były doskonałe same w sobie oraz w ich działaniach. Tak więc Jego zamiłowanie do płci przeciwnej, rodziców, braci, przyjaciół, domu i kraju ojczystego było doskonałe samo w sobie oraz w swych działaniach wobec Jego każdej innej zalety społecznej, jak również w odniesieniu do Jego wszystkich innych władz moralnych, a także władz fizycznych, umysłowych, artystycznych i religijnych, samych w sobie i w ich działaniach. Wreszcie, jako istota ludzka w wieku 30 lat, był doskonały we władzach religijnych, z których każda była doskonała sama w sobie i swych działaniach, w jej relacjach do Jego pozostałych władz religijnych, a także w harmonii z Jego władzami fizycznymi, umysłowymi, artystycznymi i moralnymi pod względem ich jakości i działania.
Działanie takich doskonałych władz religijnych pod kontrolą Jego doskonałej ludzkiej woli dało Mu, jako istocie ludzkiej, doskonałe ludzkie wyższe pierwszorzędne łaski: wiarę, nadzieję, samokontrolę, cierpliwość, pobożność, miłość braterską (do bliźniego) oraz miłość bezinteresowną. Ich doskonała harmonia we wzajemnych relacjach w używaniu Jego samolubnych i społecznych ludzkich uczuć jako sług prawdy i sprawiedliwości dała Mu niższe pierwszorzędne łaski samolubne i społeczne. Do niższych samolubnych należą: samoocena, aprobata, pokój, ostrożność, skrytość, przezorność, apetyt, wojowniczość, agresywność i żywotność; natomiast niższe społeczne są następujące: miłość do płci przeciwnej, synostwo, przyjacielskość, domatorstwo i patriotyzm. Chociaż posiadał On doskonałe władze miłości małżeńskiej i ojcowskiej wraz z ich uczuciami, jednak w interesie Swej misji jako Mesjasza nigdy nie wykorzystywał ich w relacjach małżeńskich czy rodzicielskich jako mąż i ojciec. Ponadto, wyższe ludzkie pierwszorzędne łaski w ich harmonii i dominacji nad Jego niższymi ludzkimi łaskami pierwszorzędnymi rozwinęły łaski drugorzędne przez tłumienie wysiłków niższych łask do panowania nad wyższymi. I tak, rozwinęła się w Nim pokora,